ထူးဆန္းေနတာက ႏွိပ္စက္တာမခံႏိုင္လို႔ ပါးစပ္ထဲရွိတဲ့ နာမည္ေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္ရင္း အမ်ားႀကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္ ေျပာ တယ္။ အဲဒီလို ေလွ်ာက္ေအာ္ခဲ့လို႔ အဖမ္းခံလိုက္ရတဲ့သူေတြ အကုန္လံုးကလည္း “မဟုတ္ဘူး” လို႔ တေယာက္မွကို မ ျငင္းခဲ့ၾကဘူး။ ဖမ္းလိုက္တိုင္း “ဟုတ္ပါတယ္” ခ်ည္းပဲ ၀န္ခံခဲ့ၾကတယ္။ သတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာေပါက္သိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ “ဟုတ္ပါတယ္” ပဲ ၀န္ခံေနၾကတယ္။ ဘာေၾကာင့္ “ငါတို႔ သူလွ်ဳိမဟုတ္ဘူးကြ” လို႔ က်န္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြၾကားမွာ သံသယေလးတစြန္းတစ ခ်န္ထားႏိုင္ေအာင္ မေအာ္သြားခဲ့ၾကတာလဲ။
တေယာက္မက်န္ ဟုတ္ပါတယ္။ ၀န္မခံမခ်င္း ႐ိုက္စစ္ခံခဲ့ရတာ ေသခ်ာရဲ႕လား။ ႐ိုက္စစ္စရာ သိပ္မလိုဘဲ သိပ္အသား အနာမခံရဘဲ အစီစဥ္တက် ေျဖဆိုခဲ့ၾကသူေတြေကာ တေယာက္မွ မရွိႏိုင္ဘူးလား။ ဖမ္းတဲ့သူထဲ ကပဲျဖစ္ျဖစ္ အဖမ္းခံရၿပီး သူေတြထဲကပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းတို႔ ျငင္းမေနနဲ႔ ျငင္းေနရင္ အသားအနာခံရဖို႔နဲ႔ ေသ ဖို႔ပဲ ရွိတယ္။ ဟုတ္တယ္လို႔ ဒီလိုဒီလို ေျဖ လိုက္လို႔ဆိုၿပီး လမ္းေၾကာင္းေပးခဲ့သူေတြ ရွိခဲ့လား။ ဘယ္သူေတြလဲ။ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ အဖမ္းခံခဲ့ရတယ္။
တေယာက္စီ ေခၚ ထုတ္ခြဲစစ္ခဲ့တယ္။ ပံုမွန္ဆို ထြက္ဆိုခ်က္ေတြက တေယာက္တေပါက္စီ ျဖစ္ကိုျဖစ္ေန ရ မယ္။ ရန္သူ႔ သူလွ်ဳိေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေနအထားေတြကို ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္။ ကိုညီညီေက်ာ္တို႔ အဖမ္းမခံရခင္ အစ ပိုင္းမွာကတည္းက ညႊန္ျပေနရမယ္။
လက္ေတြ႔မွာအရာရွိအဆင့္နဲ႔အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ လူေတြရဲ႕စစ္ခ်က္ေတြက အစီအစဥ္တက် အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ရွိေနတဲ့အ ျပင္ အဲဒီအဆင့္မွာ ခ်ေရးခိုင္းခဲ့တဲ့ သူတို႔ခ်င္းဆက္သြယ္တဲ့ ကုပ္ေတြပါ တူေနၾကတာက ယံုၾကည္ လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိးေတြကို ညႊန္ျပခဲ့တဲ့အတြက္ မွတ္တမ္းေတြယူ၊ ဗြီဒီယိုေတြ ႐ိုက္ခဲ့ၾက တဲ့အျပင္ “ငါတို႔ မဟုတ္ပဲနဲ႔ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး” ဆိုတာ သက္ေသျပဖို႔ “ယင္ဒီးလို” သတင္းေထာက္မ်ဳိး ကိုေတာင္ ေတာထဲေခၚ ျပလိုက္ၾကေသးတယ္။
အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ထဲက ေၾကာင္ (ခ) ကိုေက်ာ္ႏိုင္ဦး၊ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္၊ ကိုညီညီအပါအ၀င္ ဒါေတြနဲ႔ပတ္ သက္ၿပီး ေမး ျမန္းလာၾကတာေတြရွိခဲ့ရင္ သက္ေသျပႏိုင္ဖို႔ ခ်န္ထားတဲ့လူေတြကို မိဘေတြကိုယ္တိုင္ လာေခၚ ရင္ လြတ္ေပးမယ္ေျပာၿပီး မိဘေတြဆီကို စာေရးခိုင္းခဲ့သလို မိဘေတြ တကယ္လာေခၚၾကေတာ့ ျပန္ မ ထည့္ေပးဘဲ လူႀကီးေတြ ဂတိပ်က္ခဲ့တာ လည္းရွိတယ္။ ေတာထဲလိုက္လာတဲ့ မိဘေတြကို ခင္ဗ်ာ့တို႔ သား သမီးေတြက ဒီလိုဒီလိုေတြပါလို႔ ရွင္းျပခဲ့ၾကေသးတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ဗဟိုဥကၠ႒ ကိုႏိုင္ေအာင္လည္း ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္လို႔ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ျပန္လြတ္ထားတဲ့ သူေတြနဲ႔ ေတာထဲကို လိုက္လာခဲ့တဲ့ မိဘေတြအတြက္ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေလးတခု လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဖမ္းခံရၿပီး သူ႔မိခင္လာေတြ႔ၿပီးေနာက္ အ က်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အေဆာင္မွာျပန္လာေနတဲ့ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ (ခ) မငယ္က သူအေဖဟာ တခ်ိန္က အမွတ္(၂)ေထာက္ လွမ္းမွဴး ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ ျဖစ္ၿပီး ေလာဆစ္ဟန္တို႔အမႈနဲ႔ ပတ္ သက္ၿပီး ျပဳတ္သြားတဲ့သူတဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေကအိုင္ေအ က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္နဲ႔ သူတို႔မိသားစုက ဘယ္လို ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္မႈ ရွိခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဇာ္မိုင္က သူ႔ အိမ္က သူ႔ကိုေခၚတာ “မိငယ္” မဟုတ္ဘူး “မီးငယ္” လို႔ ေခၚတာေတာင္ သိေနတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ လက္ရွိအျဖစ္အပ်က္ ေတြကိုပါ က်မကို ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။
ပထမေတာ့ နဲနဲအံ့ၾသမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို သူအဲဒီလို ယံုယံုၾကည္ၾကည္ေျပာျပဖို႔ထိ က်မနဲ႔ သူနဲ႔က သိပ္အတြဲမျဖစ္ ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မကိုယ္တိုင္က အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲဆိုတဲ့ အျဖစ္မွန္ကို သိခ်င္လြန္းလို႔ ေက်ာင္းသား ေထာက္လွမ္းေရးထဲကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဖမ္းခံထားရတဲ့သူထဲကျဖစ္ျဖစ္ လာေျပာတဲ့သူေတြစကားကို အကုန္လိုက္နားေထာင္ ေနခဲ့တယ္။
နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ အကို၀မ္းကြဲ ဦးစိုင္းထြန္း သူ႔ကိုလာေတြ႔ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကအိုင္ေအ ဘက္သြား ခါနီးမွာ လက္ေမာင္း ေသြးေဖာက္ၿပီး သစၥာဆိုခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ရင္းမွဴးသိုက္ထြန္းဦးဆီက ဓါးေျမႇာင္က်မသြား ငွားခဲ့တယ္။ အေဆာင္နားက ေက်ာက္တုံးႀကီး ေဘးမွာ က်မကအရင္ ဓါးေျမႇာင္နဲ႔ လက္ေမာင္းကို စိုက္လိုက္ တယ္၊ ရာသီဥတုကပဲ ေအးလို႔ လား၊ စိုက္တာက သိပ္မနက္လို႔ပဲလား မသိဘူး၊ က်မတို႔ထင္ထားသလို ေသြးက စီးက်မလာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေဆးဆရာ ႏိုင္၀င္း အကူအညီနဲ႔ ေဆးထိုးအပ္နဲ႔ စုပ္ထုတ္ယူၿပီး ေရာ လိုက္ တယ္။ သူေမးတယ္ ကဲ ဘာသစၥာဆိုခ်င္လဲဆိုေတာ့ က်မ က “မွန္တာကို ေျပာရမယ္၊ မွန္တာကို လုပ္ရ မယ္၊ ေတာ္လွန္ေရးအေပၚ သစၥာရွိရမယ္” လို႔ (၃) ခ်က္ကို ေျပာတယ္။
သူက ေအာက္က ႏွစ္ခ်က္ကိုေတာ့ ငါလုပ္လို႔ရတယ္ အေပၚဆံုးက “မွန္တာကိုပဲ ေျပာရမယ္” ဆိုတာ မင္းငါ့ ကိုနားလည္ ေပးပါ၊ ငါကအေျခအေနအရ လိမ္ေျပာရတာေတြ ရွိတယ္လို႔ေျပာေတာ့ က်မ သေဘာတူလိုက္ တယ္။ “မင္း ဒီေနရာက ထြက္သြားတာနဲ႔ ဒီကိစၥေတြကို ငါတို႔လိုခ်င္တာ မရေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ မေဖာ္ထုတ္ရ ဘူး။ အခ်ိန္က်လို႔ ေဖာ္ထုတ္မယ္ဆိုရင္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေသသြားတဲ့သူေတြအတြက္ ငါလည္းမွန္တဲ့အတိုင္း ရပ္တည္မယ္။ အခ်ိန္မက်ဘဲ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ရန္သူသေဘာက်ေအာင္ လုပ္တာနဲ႔ အတူတူပဲမို႔ မင္းကိုလည္း ငါ ရန္သူ႔လူလို႔ပဲ သတ္မွတ္မယ္” လို႔ က်မ သူ႔ကို ေျပာခဲ့ တယ္။
တခ်ိန္မွာ ဒါေတြအတြက္ အမွန္တရားေဖာ္ထုတ္ေပးဖို႔ ရဲေဘာ္ထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႔အတူ အားလံုးက ဆႏၵ ကိုယ္စီ ရွိေနခဲ့ ၾကတယ္ဆိုတာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမဲ့ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ေနာက္ထပ္နစ္နာဆံုး႐ံွဳးမႈေတြျဖစ္ေအာင္ ဒါေတြကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျပန္အသံုးခ်ေနတာမ်ဳိးကုိေတာ့ ရဲေဘာ္ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ လိုလားႏွစ္သက္လိမ့္ မယ္လို႔ က်မ မယံုပါဘူး။ ဒါကို ရဲေဘာ္ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ပါလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေနတဲ့ ကိုေအာင္မိုး၀င္း မသိက်ဳိးကၽြန္လုပ္ၿပီး အသံုးခ်ေနတာ ေတာ့ က်မအတြက္ နည္းနည္း ထူးဆန္းေနပါတယ္။ (ျဖစ္ရပ္မွန္ကို ႐ိုးသားစြာ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပေနတာကို မဆိုလိုပါ)
အထက္ဗမာျပည္ ဗကသ ညီလာခံဆိုတာ က်မတို႔ မႏၲေလးေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ နဖူးကေခၽြး ေျခမ က်ေအာင္ ေနပူပူထဲမွာ တဆိုင္၀င္တဆိုင္ထြက္ တအိမ္၀င္တအိမ္ထြက္ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ၿပီး အလွဴခံ၊ ထမင္း ဟင္းေတြ ခ်က္ျပဳတ္၊ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြအတြက္ က်မတို႔ကိုယ္တိုင္ ထမင္းထုပ္ေတြ ပို႔ေပးခဲ့ တာပါ။
ကိုစိုးလင္း (အာအိုင္တီ၊ မႏၲေလး) ကိုယ္တိုင္ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ညႇိၿပီး အခက္အခဲအမ်ဳိးမ်ဳိးၾကားက က်င္းပခဲ့ ရတဲ့ ညီလာခံပါ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္တို႔နဲ႔အတူ စင္ျမင့္တေနရာကေန ပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္ အျဖစ္နဲ႔လည္း က်မ ပါ၀င္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးက ဗိုလ္ႀကီးျမင့္ဦး ကိုယ္တိုင္ သူ႔ကားကို ညီလာခံ အတြက္ သံုးစြဲခြင့္ေပးတဲ့အျပင္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြကို ဗြီဒီယိုမွတ္တမ္း၊ ဓါတ္ပံုမွတ္တမ္းေတြ ႐ိုက္ခြင့္ေပး ခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီညီလာခံလဲ ၿပီးေရာ ေနာက္ထပ္ လူဖမ္းပြဲႀကီး စခဲ့တာကိုလည္း မေမ့ပါဘူး။
မႏၲေလးေက်ာင္းသားေတြ သပိတ္ေမွာက္ထားတဲ့ၾကားက က်မနဲ႔ က်မသူငယ္ခ်င္း ပါစင္နယ္အေနနဲ႔ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (မႏၲေလး၊ ဗကသ) ရဲ႕ညီ ကိုလတ္ (မႏၲေလး၊ မကသ) တို႔ ရတနာဘုမၼိနယ္ေျမမွာ ႐ံုးစိုက္လုပ္ခဲ့တဲ့ မကသညီလာ ခံကိုလည္း တက္ေရာက္ခဲ့လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ိုင္းဆဲတာ ခံရပါေသးတယ္။ က်မ သူငယ္ခ်င္းက ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ရဲ႕ညီ ကိုလတ္နဲ႔ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းပါ။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ စံုမိလို႔ သူတို႔ညီလာခံမွာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ကို လံုး၀အ၀င္မခံတဲ့အျပင္ ေအာက္ လိုင္းေတြ ႀကိဳခ်ထားတာမ်ဳိးလည္း မလုပ္ဘူးဆိုလို႔ စိတ္္၀င္စားၿပီး သြားတက္ၾကည့္ တာပါ။
ဗကသဆိုတာ ေက်ာင္းသားအားလံုးပိုင္တဲ့ အားလံုးက တန္ဖိုးထားတဲ့ သမိုင္း၀င္နာမည္ တခုပါ။ ဗကသကိုယ္စား ေျပာ ေနသလိုနဲ႔ ဘယ္သူကမွ ဒီကိစၥအတြက္ တာ၀န္ေပးထားတာမရွိဘဲ ကာဗာလုပ္ၿပီး အသံုးမခ်ပါနဲ႔။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယံုရင္ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကိုပဲ ကိုယ္သံုးေစခ်င္ပါတယ္။ အခ်ိန္တန္ရင္ ဗကသ ကိုယ္စားေျပာဖို႔ အမွန္တကယ္တာ၀န္ အေပးခံ ရသူ ထြက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒီအတြက္ေတာ့ စိတ္ပူစရာမရွိ ဘူးလို႔ပဲ က်မေျပာခ်င္ပါတယ္။
မႏၲေလး ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားမလည္တဲ့ “စစ္ေၾကာေရးမွာ ပါတဲ့သူေတြ ကလည္းကြာ ဒီ ေလာက္တံုးရသလား” ဆိုတဲ့ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကို မႏၲေလးေက်ာင္းသား လႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ပါ ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ က်မ အျပည့္အ၀ေထာက္ခံပါတယ္။
ေကအိုင္ေအက မငယ္ (ခ) နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကို ေခၚထားတဲ့အခ်ိန္မွာ သူေနတဲ့အေဆာင္ကို က်မ သြားေတြ႔ခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုသြားတာမ်ဳိးက က်မအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိမွန္း က်မသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္က ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ဖမ္းဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ က်မ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီကတည္းက သူေရးထားတဲ့မွတ္တမ္းစာ အုပ္ေလး က်မကို ေပးဖတ္ခဲ့တယ္။ သူဟာ ေထာက္လွမ္းေရး မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ပထမဆံုးအေနနဲ႔ က်မကို သူထုတ္ေျပာခဲ့တယ္။ က်မ နားမလည္တာေတြ သူ႔ကို ျပန္ေမးခဲ့တာေတြရွိတယ္။
“ဥပမာ ငါသာ အဖမ္းခံရလို႔ ေမးလာခဲ့ရင္ ေထာက္လွန္းေရးနံပါတ္ ဘယ္ႏွစ္လံုးရွိလဲ ငါမသိဘူး။ ‘၀၀’ သုည သုညနဲ႔ စသ လား။ ‘၀၁၁’ သုညတစ္တစ္နဲ႔ စသလား ဘာနဲ႔စမွန္းငါမသိပဲ ဘယ္လိုေျဖမလဲ” ေမးၾကည့္ေတာ့ …
“အဲဒါ ဘယ္အခ်ိန္ေမးေမး ငါတို႔အၿမဲမွတ္မိေနတဲ့ ရက္စြဲေတြခုႏွစ္ေတြကို ငါတို႔ေျဖထားၾကတာ၊ ဥပမာ ငါဆို က ၁၇၅၀ (၁၇) က ငါ့ရဲ႕ ေက်ာင္းသားရဲေမ ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ (၅၀) က တရာရဲ႕တ၀က္ ဘယ္အခ်ိန္ေမးေမး ငါမွတ္မိတယ္။
“ဒါဆို ဘာေတြလုပ္ၾကသလဲ ေမးရင္ ကိုယ္မလုပ္ပဲနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ေျဖမလဲ ထပ္ေမးမိေတာ့ …
“အဲဒါက တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မတူဘူး။ ငါတို႔ လိုင္းေတြ ခြဲထားၾကတယ္။ ရဲေဘာ္အခ်င္းခ်င္းၾကား ေသြးခြဲေပးတာ။ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ လူႀကီးေတြၾကား မေက်နပ္မႈ ဆူပူမႈေတြ ဖန္တီးေပးတာက တလိုင္း။ ေခါင္းေဆာင္ေနရာေတြ ရေအာင္ယူ ၿပီး ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့လိုင္းေရာက္ေအာင္ ေခၚ သြားမွာက တလိုင္း။ အဲဒီလိုမွ မရရင္ လက္နက္နဲ႔ အာဏာသိမ္းမယ္။ ဒါမွ မရ ရင္ ေနာက္ဆံုး လူႀကီးေတြကို အဆိပ္ခပ္သတ္မယ္ အဲဒီလိုမ်ဳိးေတြ”
အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ ဘာမွန္းမသိပဲနဲ႔ နားေထာင္ခဲ့ရတာမို႔ ဘာမွဆက္မေမးျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခုတခ်ဳိ႕လူေတြ ျပန္ေရးထားတာ ကို ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့ မရွိဘဲနဲ႔ သူတို႔ေျဖထားခဲ့တဲ့ လက္နက္ေတြ၊ အဆိပ္ေတြ၊ ဆက္သြယ္ေရးစက္ေတြ ထုတ္မေပးမခ်င္း နည္းအမ်ဳိးနဲ႔ ႏွိပ္စက္ညဥ္းပမ္းေမးေနတဲ့သေဘာ ကိုေတြ႔ရေတာ့ က်မအတြက္ ေမးခြန္းတခု တိုးလာတယ္။
ဘယ္သူေတြက ဒီလိုင္းေတြကို ခ်ေပးၿပီး ေျဖခိုင္းခဲ့ၾကတာလဲ၊
ဖမ္းတဲ့သူေတြထဲကလား၊
အဖမ္းခံရတဲ့ လူေတြထဲကလား၊
ဒါဟာ အစီအစဥ္ရွိရွိ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို ျပေနပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ကိုယ့္သူမယံု သူ႔ကိုယ္မယံု ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ကိုမ်ဳိး၀င္းေရွ႕တန္းထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း သူျပန္လာ ရင္ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ကိုသံေခ်ာင္း၊ ကိုေနထြန္း၊ မခင္မာေအးနဲ႔ က်မတို႔ငါးေယာက္ကို ထပ္ဖမ္းအံုး မယ္လို႔ ေနာက္တန္းမွာ သတင္းေတြ ျပန္႔ေနတယ္။ ကိုမ်ဳိး၀င္း တိုက္ပြဲက်တာ ၾကားရေတာ့ က်မ မ်က္ရည္က် ခဲ့တယ္။ ဒါကို ေနာက္ပိုင္း နန္းေစာ က “ေဒၚလႈိင္ကလည္း ျပန္လာရင္ ကိုယ့္ကိုဖမ္းမယ့္သူပါဆို ဘာကိစၥ ငိုရတာလဲ” တဲ့။
ဒါက ကိုမ်ဳိး၀င္းရဲ႕အပိုင္းပါ။ က်မအေနနဲ႔ေတာ့ က်မတို႔အားလံုးဟာ မိဘျပည္သူေတြနဲ႔ က်မတို႔တိုင္းျပည္ ကို ေကာင္းေစ ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကိုယ္စီနဲ႔ ေက်ာင္းသားလူငယ္ဘ၀ရဲ႕ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္၊ သီခ်င္းေလးေတြနားေထာင္၊ အခ်စ္အ ေၾကာင္းေတြ ေဆြးေႏြးရင္း ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ အပူပင္မဲ့ ခ်ဳိၿမိန္တဲ့အရ သာေတြကို ေဘးဖယ္ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ေသနတ္သံ၊ လက္နက္ႀကီးသံ၊ မိုင္းကြဲသံေတြၾကားမွာ သူ႔အလွည့္ လား ငါ့အလွည့္လား ၀မ္းနည္းေၾကကြဲဖြယ္ သတင္းေတြနားေထာင္ ခါးသီးတဲ့ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို ရင္ဆီးခံရင္း ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀တူ ရဲေဘာ္ေတြပဲ ဆိုတဲ့ခံစားမႈ။
ဒီလိုသတင္းေတြကို ဘယ္သူေတြျဖန္႔ေနၾကတာလဲ မသိေပမယ့္၊ ဒါက ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔ ကိုမ်ဳိး၀င္းကို တိုက္ေပး လိုက္တဲ့သေဘာ။ဒါေၾကာင့္ကိုမ်ဳိး၀င္းတိုက္ပြဲမွာက်တာေတာင္ ေရွ႕က်ည္ လား ေနာက္က်ည္လား လုပ္ေန ၾကတာပါ။
ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (ၿမိဳ႕မွာတုန္းက ေကာင္စီ႐ံုးက လက္ႏွိပ္စက္စာေရး။ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္လိုက္တိုင္း ယူနီေဖာင္းနဲ႔ အသားက် ေနတဲ့ သူ၊ ယူနီေဖာင္းရဲ႕ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္က အသားမက်တဲ့သူဆို မီးပူတိုက္၀တ္ေတာင္မရဘူး။ အသားက်ၿပီးသား ဆိုရင္ လည္း အသားမက်ေအာင္ ၀တ္လို႔ကို မရေတာ့တာ။ ေျမာက္ပိုင္းကို စေရာက္က တည္းက သူ႔႐ုပ္ကိုျမင္တိုင္း ရဲနဲ႔တူသလို နန္းေရွ႕ရဲစခန္းဘက္မွာ ျမင္ဖူးသလို စိတ္မွာခံစားခဲ့ဖူး တယ္။ ေမး ၾကည့္ေတာ့ မႏၲေလးကလို႔ မေျပာဘူး၊ ပုသိမ္ႀကီးကတဲ့၊ ျပန္၀င္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ျပန္ေတြ႔ေတာ့ သူေျပာတဲ့ပုသိမ္ႀကီး ဆိုတာ အဟုတ္။ မႏၲေလးအေရွ႕ဘက္ထြက္ေပါက္ ကပ္ရက္က ပု သိမ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ အဖမ္းခံရခ်ိန္ သူေျဖထားတာက ဒလမ) အရာရွိရိပ္သာက အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေနလြတ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ မွာေတာင္ စစ္႐ံုးမွာ ျပန္ လုပ္္ခြင့္ရခဲ့ေသးတယ္။
တေန႔ က်မ စစ္႐ံုးဘက္ကို တက္အသြားမွာ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္က ကိုမ်ဳိး၀င္းပစၥည္းေတြ ရွင္းေနတာလား မီး႐ိွဳ႕ေနတာလား မမွတ္မိ။ မွတ္မိေနတာက ကိုမ်ဳိး၀င္း က်ဆံုးခ်ိန္က ၀တ္ခဲ့တဲ့ စစ္ေပ်ာက္က်ား ၀စ္စ ကုတ္ေလးကိုင္ၿပီး ထြက္လာတယ္။ “က်ည္ဆံက ေရွ႕ေပါက္လား ေနာက္ေပါက္လား” လို႔ေျပာရင္းနဲ႔ က်မေရွ႕တင္ ေျမေပၚမွာ ျဖန္႔ခ်ၾကည့္ေနတယ္။ သူလည္း က်မကို မ်က္ျမင္သက္ေသအျဖစ္ ခ်န္ထားတာ သိေနပံုရတယ္။ က်ည္ဆံေရွ႕ေပါက္လား ေနာက္ေပါက္လား အေသအ ခ်ာထပ္သိခ်င္တဲ့ သူမ်ား ရွိေနေသး ခဲ့ရင္ အရာရွိရိပ္သာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန ထြက္ေျပးသြားခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအေခၚ ခို (ခ) ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (မႏၲေလး၊ စစ္႐ံုးအုပ္) ကို ေမးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။
"က်မ မသိတဲ့ အေမးပုစာၦ"
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ခါနီးအခ်ိန္မွာ က်မ ေကအိုင္ေအေဆးသင္တန္းမွာ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မို႔ ၿမိဳ႕မွာကတည္း က က်မသိခဲ့တဲ့ ကိုခ်ဳိႀကီး (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ)၊ ကိုေအာင္မင္း (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ)၊ ကိုညီညီ (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ)တို႔ ဘယ္အခ်ိန္က ဗဟိုကို ေရာက္ေနၾကမွန္းေတာင္ က်မ မသိခဲ့ဘူး။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ခါနီးအလိုမွာပဲ ၿမိဳ႕ကေန အုပ္လိုက္ေရာက္လာခဲ့တဲ့ လူသစ္ေတြလည္း ရွိတယ္။ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ေတာထဲက ရဲေဘာ္ ရဲေမေတြျဖစ္တဲ့ နန္းေစာ၊ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ တို႔ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ကိုခ်ဳိႀကီး (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ၊ အသတ္ ခံရ)၊ ကိုေအာင္မင္း (မႏၲေလး၊ယူဂ်ီ၊ ေထာင္ထဲမွာ အ႐ိုက္ခံရေသ ဆံုး)၊ ကိုေက်ာ္ေ၀ (မႏၲေလး၊ စစ္ေၾကာေရး မွာေသဆံုး)၊ ကိုေက်ာ္ေဌး (မႏၲေလး၊ စစ္ေၾကာေရးမွာ ေသဆံုး)၊ ေအာင္ဖိုး (ရန္ကုန္၊ စစ္ေၾကာေရးမွာေသ ဆံုး)၊ ကိုညီညီ (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ၊ သူတေယာက္သာ ေကအိုင္ေအ အကာအကြယ္ေအာက္ ကေန ျပန္လြတ္) တို႔ေတြကို အဖမ္းခံရခါနီးနဲ႔ ခံရတဲ့အခ်ိန္က်မွသာ ျမင္ေတြ႔ဖူးခဲ့ၾကရတာပါ။
ေနာက္ထပ္ ႐ိုး႐ိုးသားသားလူသစ္ႏွစ္ေယာက္ (အမ်ဳိးသမီးတေယာက္၊ အမ်ဳိးသားတေယာက္) ကို ဒါေတြနဲ႔ မသက္ဆိုင္ဘူးလို႔ ယူဆၾကလို႔ ဒါေတြျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေကအိုင္ဘက္မွာ ခဏထားၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္ပါ တယ္။ က်မ နားမလည္ႏိုင္ တာက ဒါေတြျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အခ်ိန္ ကြက္တိႀကီးမွာမွ ဒီ ယူဂ်ီလုပ္ခဲ့သူေတြ အား လံုး ဘာေၾကာင့္ ဗဟိုမွာ ေရာက္ေနၾက ရတာလဲ။
တနည္းအားျဖင့္ သူတို႔ေရာက္လာၾကတဲ့အခ်ိန္ ကြက္တိႀကီးမွာမွ ဘာေၾကာင့္ ဒါေတြျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ရတာလဲ။ အဖမ္းခံရ ၿပီး၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန လြတ္လာတဲ့ ကိုညီညီ (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ၊ ျပန္လြတ္) က လက္ခ်ာေဟာေဘး မွာ က်မကို လာေတြ႔ၿပီး ကိုမ်ဳိး၀င္းတို႔ ကိုသံေခ်ာင္းတို႔က ရန္သူ႔လူေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလားလို႔ လိုင္းတင္ေမးလာ တာေတြရွိတယ္။ က်မက “အဲဒါ ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုသံေခ်ာင္းဆို ဒီေလာက္႐ိုးတာ သူေက်ာင္းသားဆို တာ က်မယံုတယ္” လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။
ဒါကိုေမးခဲ့တဲ့ ကိုညီညီဆိုတာ ၿမိဳ႕မွာတုန္းက ေဂၚစတာ႐ံုးမွာ ျမင္ဖူးေနတာကလြဲလို႔ စကားေတာင္မေျပာ ခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေတြ ျဖစ္ခါနီးအလိုမွာမွ ေတာထဲကို ကိုခ်ဳိႀကီး၊ ကိုေအာင္မင္းတို႔နဲ႔အတူ ယူဂ်ီအေနနဲ႔ လာခဲ့တာ။ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ အဖမ္းခံရၿပီး ျပန္လြတ္လာလို႔သာ အခုလို စကားေျပာခြင့္ရခဲ့တာ။ ကိုညီညီ (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ) ဆိုတာ ေတာထဲမွာ ရဲေဘာ္ ရဲေမ ဘ၀မ်ဳိး နဲ႔ မေနခဲ့ဖူးသလို၊ အဖမ္းခံရတဲ့ ရဲေဘာ္ ရဲေမေတြအားလံုး အေၾကာင္းမေျပာနဲ႔ သူလာေမးေနတဲ့ မႏၲေလးသူ က်မ အ ေၾကာင္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္းသိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒီလိုလူရဲ႕အကို ကိုေမာင္ေမာင္ (ေရႊကရ၀ိတ္) က ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စာအုပ္ထုပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ပဲ ဆိုေတာ့ အံ့ၾသ စရာပဲ။ ေတာထဲမွာ ရဲေဘာ္ရဲေမေတြနဲ႔ အတူတူေနခဲ့ၿပီး ကိုယ္တိုင္အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ဒီျဖစ္ခဲ့ တာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစိတ္တပိုင္းအားျဖင့္ တာ၀န္ရွိခဲ့တဲ့ ကိုရဲလင္း၊ ကိုညီညီေက်ာ္တို႔လို ဗဟိုေကာ္ မတီ၀င္ေတြေတာင္ ေထာင့္စံုေအာင္ မစဥ္းစား ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ကိစၥ။ ေအဘီရဲ႕အျပင္ဘက္ကလူပါဆိုတဲ့သူက ဘာေတြပိုသိေနလို႔ ဘာေတြကိုေရးမွာလဲ စိတ္၀င္စားစရာပဲ။
အဲဒီ ကိုေမာင္ေမာင္ (ေရႊကရ၀ိတ္) ဆိုတာ က်မ ေတာထဲသြားတဲ့အခ်ိန္က ကိုခ်ဳိႀကီးနဲ႔အတူ စီစဥ္ေပးခဲ့သူ။ က်မ (၁၉၉၆ ၉၇) အထဲကို ျပန္၀င္တုန္းက သူနဲ႔ပတ္သက္တာေတြ ဘာမွမေျပာဖို႔ လွမ္းအေၾကာင္းၾကား ခဲ့ တယ္။ က်မ ကိုယ္တိုင္က လည္း က်မအေၾကာင္းကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းမွ ထည့္ေျပာဖို႔ ရည္ရြယ္ မ ထားဘူး။ အဲဒီတုန္းက ကိုေမာင္ေမာင္ ဆီ မွာ ေက်ာင္းသားတပ္ကသီခ်င္းေတြ ျပန္နားေထာင္ခ်င္လို႔ သီခ်င္းေခြ သြားယူခဲ့ေသးတယ္။ နန္းေစာ ေခၚသြားလို႔ ကိုညီ ညီေက်ာ္တို႔ အိုေကတို႔နဲ႔လည္း လက္ဘက္ရည္ ဆိုင္ ထိုင္ျဖစ္ေသးတယ္။
ဘာေၾကာင့္လည္းေတာ့ မသိဘူး၊ ကိုညီညီနဲ႔ေတာ့ တခါမွကို မဆံုျဖစ္ခဲ့ဘူး။ (ကိုညီညီကေတာ့ တ႐ုတ္ တန္းေစ်းက သူ႔ မိန္းမေစ်းဆိုင္ေရွ႕မွာ က်မကို ဆဲေတာင္လြတ္လိုက္တယ္ဆိုပါလား။ သူမ်ားကို သမိုင္းမွာ နာမည္ဆိုးတြင္ရစ္မယ္ေလး ဘာေလးနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့သူက ေယာက္်ားရင့္မႀကီးျဖစ္ၿပီး မဟုတ္ဘဲ လုပ္ႀကံေျပာဆိုေရးေနတဲ့အေပၚ အနည္းဆံုး ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ရွက္ရေကာင္းမွန္းေတာင္ မသိေသး တာ သနားစရာပဲ။ သမိုင္းဆိုတာ အမွန္တကယ္အမ်ားအ တြက္ ဘယ္သူ ဘာလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ကို မွတ္တမ္းတင္တာပါ။ အေျပာသမားေတြအတြက္ ေနရာမရိွပါဘူး။
က်မအေနနဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေရွာင္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးထဲက လူခ်င္း မ်က္လံုးခ်င္းစံုၿပီး က်မ မၾကည့္ရဲတဲ့သူ အခုခ်ိန္ထိ တေယာက္မွ မရွိေသးဘူး။ က်မအေဖ က်မကိုေပး ခဲ့တဲ့အေမြက ပစၥည္းဥစၥာ မဟုတ္ဘူး။ လိပ္ျပာသန္႔ေအာင္ ေနထိုင္တတ္နည္းပဲ။
ကိုညီညီရဲ႕အကို ကိုေမာင္ေမာင္သာ ဒီလိုင္းေပၚကို တက္မလာခဲ့ရင္ သူ႔နာမည္ကို က်မ ထည့္ေရးစရာ မရွိ ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လိုင္းေပၚကို တက္လာတဲ့အျပင္ အဖြဲ႔ကိုပါတိုက္ခိုက္လိုတဲ့ သေဘာေတြ႔ရလို႔ သူဘာလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာျဖစ္လာတယ္။
ေတာနဲ႔ ယူဂ်ီလိုင္းခ်ိတ္ၿပီး ျပန္၀င္သြားခဲ့တဲ့ ေတာထဲကလူတခ်ဳိ႕ မႏၲေလးမွာ အဖမ္းခံခဲ့ရတယ္။ မႏၲေလးမွာ လုပ္ေနတဲ့ လူတခ်ဳိ႕လည္း အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ေထာင္ထဲေရာက္သြားတယ္။ ရန္ကုန္ မႏၲေလးနဲ႔ ခ်ိတ္ၿပီးလုပ္ေနတဲ့ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း က ရွမ္းလူငယ္တခ်ဳိ႕ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ က်ခဲ့တယ္။ စစ္ေၾကာေရးမွာ ညဥ္းပမ္းႏွိပ္ စက္ေမးျမန္းဒဏ္ ေတာ္ေတာ္ ေလးခံလိုက္ၾကရတယ္။ ထဲထဲ၀င္၀င္ လုပ္ခဲ့တဲ့ လူတခ်ဳိ႕ ေထာင္ထဲမွာ ရွိေန တုန္းပဲ။ ထဲထဲ၀င္၀င္ လုပ္ခဲ့တာမ်ဳိးမရွိတဲ့ က်မေတာင္ ေတာထဲေရာက္တာ ေစာသြားလို႔နဲ႔ က်မနဲ႔ က်မ သူငယ္ခ်င္း (မာလာသိန္း၊အထဲျပန္ရာက္စဥ္သူေျပာျပခဲ့လို႔) ကို လူမွားၿပီးလိုက္ေနလို႔ အဖမ္းမခံခဲ့ရ တာ။ ေထာက္လွန္းေရးက စေလ၊ ေရြဘိုမွာရွိတဲ့ အကိုအမအိမ္ေတြပါမက်န္ လိုက္ ရွာခဲ့ၾကတာ။
ကိုခ်ဳိႀကီးရဲ႕ လူယံုအေနနဲ႔ ယူဂ်ီလုပ္ငန္းအေတာ္မ်ားမ်ားမွာတြဲလုပ္ခဲ့တဲ့ (ေကအိုင္ေအအတြက္ေတာင္ လုပ္ေပးခဲ့တာေတြ ရွိတဲ့) ကိုေမာင္ေမာင္ကေတာ့ တခါမွအဖမ္းမခံခဲ့ရဖူးဘူး။ ဒါေတြေၾကာင့္ ေကအိုင္ေအက ဗိုလ္မွဴးပန္းေအာင္က သူ႔ရဲ႕ညီ ကိုညီညီကို ေခၚထားေပးခဲ့ ကာကြယ္ေပးခဲ့တယ္။ ထဲထဲ၀င္၀င္ ယူဂ်ီလုပ္ေန တဲ့ထဲမွာ ကိုခ်ဳိႀကီးရဲ႕ လူယံုတေယာက္အျဖစ္ ေနရာတိုင္းမွာပါခဲ့ေပမဲ့ အခုခ်ိန္ထိ အဖမ္းမခံခဲ့ရေသးတာ ကိုခ်ဳိႀကီးတို႔နဲ႔အတူ ေတာထဲထြက္ေျပးဖို႔လည္း မလိုေသးတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။
ဒါေတြ ျဖစ္ခါနီးအလိုမွာ ေတာထဲကိုေရာက္လာၾကတဲ့ ကိုခ်ဳိႀကီး (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ) ေအာင္မင္း (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ)၊ ကိုေက်ာ္ ေဌး (မႏၲေလး)၊ ကိုေက်ာ္ေ၀ (မႏၲေလး)၊ ေအာင္ဖိုး (ရန္ကုန္) အားလံုးအသတ္ခံခဲ့ရေပမဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ (ကရ၀ိတ္) ရဲ႕ ညီျဖစ္တဲ့ ကိုညီညီ (ယူဂ်ီ၊ မႏၲေလး) တေယာက္တည္း ျပန္လြတ္လာခဲ့တာ ကံေကာင္းသြားတယ္လို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေန တယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ခါနီး အလိုေလာက္မွာမွ ၿမိဳ႕မွာေနလို႔မရေတာ့တဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး ဖန္တီးၿပီး ကိုခ်ဳိႀကီး၊ ကိုေအာင္မင္း တို႔ကို ေတာထဲကိုေမာင္းပို႔ခဲ့တာ ထိုးေကၽြးဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လား။ မေတာ္တဆ တိုက္ဆိုင္မႈပါ လို႔ ဘယ္လိုယူဆႏိုင္ပါ သ လဲ။
ကိုခ်ဳိႀကီးကို ႏိုင္ငံေရးဌာနမွာ ကိုညီညီကို ႏိုင္ငံျခားေရးမွာ တာ၀န္ေတြေပးခဲ့တယ္တဲ့။ တျခားသူေတြေတာ့ မသိဘူး က်မ ေတာ့ တခါမွကို မၾကားခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါေတြျဖစ္ေနခ်ိန္ႀကီးမွာ ဘယ္သူမွ ဒီရာထူးေတြေပးဖို႔ စဥ္းစားႏိုင္မယ္လည္း မထင္ပါ ဘူး။ မဟုတ္ဘဲ ဘာေၾကာင့္ ဇာတ္လမ္းေတြ ဆင္ေနရတာလဲ။
ကိုေအာင္မင္း (မႏၲေလး၊ ယူဂ်ီ) ကို က်မ သိေပမဲ့ အဲဒီ ယူဂ်ီလိုင္းကေန ဒါေတြျဖစ္ခါနီးမွ ေတာထဲကိုလြတ္ေပး ခဲ့တဲ့ ကို ေက်ာ္ေဌး (မႏၲေလး)၊ ကိုေက်ာ္ေ၀ (မႏၲေလး)၊ ေအာင္ဖိုး (ရန္ကုန္) တို႔ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းေလးေတြ လည္း ခ်န္မထား သင့္ပါဘူး။ သူတို႔ေတြ အဖမ္းခံရၿပီးေနာက္မွ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ရဲေဘာ္ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အတြက္ ပါ၀င္ခဲ့သူေတြအားလံုး ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ႏိုင္ေအာင္ ထည့္ေရးသင့္တယ္ထင္ပါတယ္။
ဒီယူဂ်ီအုပ္စုေတြ ေတာထဲေရာက္လာတာနဲ႔ အခ်ိန္ကိုက္ စိုးမင္းေအာင္ (မႏၲေလး) ကို ထြက္ေျပးဖို႔ ဘယ္သူ လြတ္ေပးခဲ့ တာလဲ။
စိုးမင္းေအာင္ကေရာ သူ႔ကိုသံသယနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့အေၾကာင္း သူနဲ႔နီးစပ္တဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ေတြထဲ က တဦးဦး မေျပာျပဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုသိႏိုင္သလဲ။
ကိုေမာင္ေမာင္ (ေရြကရိတ္၀ိတ္) က အဖမ္းလည္းမခံရ အဲဒီအခ်ိန္က ကိုခ်ဳိႀကီးတို႔နဲ႔အတူ ေတာထဲေျပးဖို႔ လည္းမလိုခဲ့ တာအရမ္းကို ေသေသသပ္သပ္နဲ႔ ပိပိရိရိလုပ္ခဲ့ပါတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာလား။
ဒါဆို ယူဂ်ီေနရာကေန ထုတ္စရာ စာအုပ္အဆင့္သင့္နဲ႔ အခုမွ ဘာေၾကာင့္ အခ်ိန္ကိုက္ အေပၚကို တက္လာ ရတာလဲ။ ခ်ိတ္စရာေတာ မရွိေတာ့လို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုသံေခ်ာင္းတို႔အဖမ္းခံရခ်ိန္ (၂၀၀၆) သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲလုပ္တုန္းက “လူငယ္ေတြ က်ေနာ္တို႔လိုအျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ ထပ္မႀကံဳရေအာင္ သမိုင္းအျဖစ္နဲ႔ ဒီအျဖစ္ အပ်က္ေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္အေနနဲ႔ စာ အုပ္ထုပ္သင့္ပါတယ္။ လိုအပ္တာေတြအတြက္ အခ်ိန္မေရြး က်ေနာ္ ကူညီေပးဖို႔အသင့္ပါပဲ” ဆိုတဲ့ တိုက္ပိတ္ (ခ) သန္း ထြန္းစိုးရဲ႕ ဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ မထင္မွတ္ဘဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္း တူေနၾကတာလား။ ကိုယ္ တိုင္ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ကိုညီညီေက်ာ္ (မႏၲေလး၊ ဗဟိုေကာ္မတီ၊ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထားတဲ့ၾကားက အရာရွိေတြအားလံုးထဲမွ အ ေစာဆံုးနဲ႔ ပထမဆံုး ထြက္ေျပးႏိုင္သူ) ကေရာ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဘာေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္မေရးဘဲ ကိုေမာင္ေမာင္ကို ေရးေစ ခဲ့တာလဲ။ ကိုေမာင္ေမာင္ စာေရးဆရာမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြေရးေနတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ရဲ႕ညီ ကိုညီညီကိုယ္တိုင္ကေရာ သူေရးတဲ့ထဲမွာပါတဲ့ ရဲေဘာ္ ရဲေမေတြ အား လံုးကို စကားေရာ ေျပာဖူးခဲ့ရဲ႕လား၊ အသာထားအံုး၊ သူ အကုန္လံုး ျမင္ဖူးခဲ့ရဲ႕လား။ နာမည္နဲ႔လူနဲ႔ေရာတြဲမိရဲ႕လား။ စဥ္း စားစရာပဲ။ ေတာထဲမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔လႊတ္ထားစဥ္က လက္ခ်ာေဟာ နားမွာ တခါေလးပဲ သူလာေမးလို႔ ေျပာခဲ့တဲ့ က်မ ကိုေတာင္ အခ်က္အလက္ေတြကို ေရွာင္ေရးတဲ့ သူ႔ရဲ႕ေမာ္ဒန္ေရးနည္းနဲ႔ က်မ မေျပာခဲ့တဲ့စကားတခြန္း မရရေအာင္ အ ဆစ္ထည့္လိုက္ ေသးတယ္။ “ကိုသံေခ်ာင္း မမွားဘူးတဲ့”
ခဲဖ်က္စကိုင္ကတည္းက လူတိုင္းမွားတတ္တာကို သိေနတဲ့လူတိုင္း ဒီလို နလိန္ပတုန္း အေျပာမ်ဳိးေျပာေန စရာကို အ ေၾကာင္း မရွိဘူး။ လူတိုင္း ကိုယ့္အမွားကို ကိုယ့္ဘာသာ တာ၀န္ယူရမွာပဲ။ က်မမွားရင္လည္း က်မတာ၀န္ယူမယ္။ ဒီလို မရမက ဆြဲထည့္ေရးေနရတဲ့ဟာကလည္း (ကုသိုလ္ကံမ်ား ဆိုးခ်င္ေတာ့) က်မက လက္ရွိမွာ ကိုသံခဲရဲ႕ အမ်ဳိးသမီး ျဖစ္ ေနျပန္တယ္။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ထည့္ေရးစရာ အေၾကာင္းကို ရွိမွာ မ ဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ က်မနာမည္ကို အသံုးခ်ၿပီး လက္ရွိရပ္တည္ေနတဲ့ ေအဘီကိုပါ ထိုးႏွက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရန္ရွင္းဆိုတာ ျဖဴ သလား မဲသလားးမသိ။ ဖားကန္႔ဆိုတာလည္း တခါမွမေရာက္ဖူး။ ဒါေတြျဖစ္ၿပီးခ်ိန္မွ ျမေဇာ္ (ခ) ၀သုန္ (ေတာနဲ႔ၿမိဳ႕ ဆက္ သြယ္တဲ့ယူဂ်ီ၊ လက္ရွိအေမရိက) ေခၚလာလို႔ အိႏၵိယဘက္ကေန တေယာက္တည္းေတာင္ မဟုတ္ဘူး ရဲေဘာ္ေတြ အုပ္ စုလိုက္နဲ႔လာခဲ့တဲ့ ကိုသံခဲ (လက္ရွိ ေအဘီ ဥကၠ႒) ကို ေက်ာင္းေတာ္က ရန္ညႇိဳးရန္စလည္း မရွိ။ စကားေတာင္ တခါမွ မေျပာခဲ့ဖူးဘဲနဲ႔ အသားလြတ္ႀကီး ရန္ရွင္းကို ဖားကန္႔မွာသတ္တာကို “လက္ပိုက္ၾကည့္ေနလို႔ လြတ္မယ္ထင္သလား” တဲ့။ “ကိုသံခဲက အဲဒီအခ်ိန္မွာ မအားဘူး၊ က်မကို ပိုးေနရလို႔” တဲ့။ ကိုသံခဲတို႔ ေျမာက္ပိုင္းကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ (၁၉၉၃) မွာ က်မက ေက်ာင္းဆရာမသြားလုပ္ေနတဲ့ တပ္မဟာ (၁) နယ္ေျမမွာ။ ကိုသံခဲနဲ႔ က်မနဲ႔ ေတြ႔တာ က ေက်ာင္းဆရာမသြား လုပ္ၿပီး ေကအိုင္ေအ အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲေရးေၾကာင့္ ျပန္လာခဲ့ရတဲ့ (၁၉၉၄) မွာ၊ ျပန္ျပင္ခ်င္ရင္ ျပင္လိုက္အံုး။
ေက်ာင္းသားမွန္ရင္ ျဖစ္ခဲ့တာကို အမွန္အတိုင္းေျပာခ်င္ ေျပာမယ္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ လုပ္ႀကံဖန္တီးၿပီး မေျပာဘူး။ မ ဟုတ္ဘဲနဲ႔ လုပ္ႀကံဖန္တီးၿပီး ေျပာေနၿပီဆိုရင္ အဲဒါ ေက်ာင္သား မဟုတ္ဘူး။
ေအဘီကို တိုက္ဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိတာမွန္ရင္ အမွန္တရားကို တကယ္ေဖာ္ထုတ္ခ်င္တာမွန္ရင္ တိုက္႐ိုက္မသက္ဆိုင္တဲ့ သူေတြကို ပတ္ရမ္းၿပီး အေ၀းႀကီးမွာ ရွာေနစရာမလိုပါဘူး။ တိုက္ပြဲမွာက်ဆံုးသြားတဲ့ ကိုမ်ဳိး၀င္းၿပီးရင္ ဒုတိယအဆင့္ အ ေနအထားကေန အဖမ္းခံရသူေတြ အားလံုးကို ကိုယ္တိုင္စစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေထာက္လွမ္းေရးတာ၀န္ခံ ကိုသန္းေဇာ္ (မႏၲေလး၊ ေဂါစတာ၊ ၿမိဳ႕မွာကတည္းက ကိုညီညီ၊ ကိုညီညီေက်ာ္တို႔နဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္) နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္မင္း (မိုးညႇင္း၊ ကိုမ်ဳိး၀င္းရဲ႕ လူယံု၊ တခါတေလ မႏၲေလးမွာရိွေနတတ္) တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ကိုညီညီနဲ႔ တၿမိဳ႕တည္း အနီးေလး မွာ ရွိေန တာပဲ။ ဒီေလာက္ အမွန္တရားလိုလားေနတဲ့လူက ကိုယ္ကလူမွန္ဆို ဘာေၾကာင့္ ကိုသန္းေဇာ္ နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္ မင္း တို႔ကို ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ၿပီး သြားေမးမၾကည့္ခဲ့တာလဲ။
က်မအျမင္ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ အမွန္တရားကို တကယ္ေဖာ္ထုတ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးနဲ႔အခ်ိန္ကို္က္ ဒါေတြကို လူထုၾကား ဖြခ်ၿပီး လက္ရွိရပ္တည္ေနတဲ့ ေအဘီကို တိုက္ခ်ပစ္လို႔ ရလိုရျငား အားစမ္းၾကည့္တဲ့သေဘာပါ။ ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို (၁၉၉၂) အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ (၅၆) ေယာက္အုပ္စု ထြက္ေျပးစဥ္က တခါ။ (၂၀၀၆) ကိုသံေခ်ာင္းနဲ႔ ရဲ ေဘာ္တစု အဖမ္းခံရစဥ္ကတခါ နအဖက သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲလုပ္ၿပီး သတင္းစာေတြကေန တီဗြီေတြကေန ျပည္သူလူ ထုကို ခ်ျပခဲ့တာ ႏွစ္ခါေတာင္ရွိပါၿပီ။
အထဲမွာရွိေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ေက်ာင္း သားေခါင္းေဆာင္ေတြ လည္း မသိစရာမရွိပါဘူး။ တတိုင္းျပည္လံုးအတြက္ ကိုယ္အဓိကသြားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းမေပ်ာက္ေအာင္ ဒါေတြကို လုပ္ခ်ိန္ မတိုင္ေသးဘူးလို႔ သေဘာထားခဲ့ၾကလို႔ မလုပ္ၾကေသးတာပါ။
ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံမွာ ဒါမ်ဳိးေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေၾကးဆိုရင္ ေျမာက္ပိုင္းတခုတည္းမွာတင္မကဘူး၊ တႏိုင္ငံလံုး ေနရာအႏွံ႔အျပား ဘက္ႏွစ္လက္ၾကားမွာ ေျမဇာပင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ မိဘျပည္သူရဲ႕ နစ္နာဆံုး႐ံွဳးခဲ့ရမႈေတြ က ပိုႀကီးပါတယ္။
“အမွန္တရားအတြက္ အမွန္အတိုင္း ေရးသားတင္ျပထားတာတဲ့ စိတ္၀င္စားစရာပဲ ေစာင့္ဖတ္ရအံုးမွာေပါ့။ က်မ ထင္တာ မမွားဘူးဆိုရင္ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြပဲ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္တို႔ ကိုခ်ဳိႀကီးတို႔ ဦးစိန္တို႔ကို ထိုးေကၽြးၿပီး ေျမာက္ပိုင္းမွာ လႈပ္ရွား သြားခဲ့ၾကတာ။ ေတာနက္နက္ထဲမွာေနခဲ့တဲ့ ကိုမ်ဳိး၀င္း၊ကိုသံေခ်ာင္းတို႔ က ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြမျဖစ္ခင္ အစပိုင္းကတည္း က တိုက္ပိတ္ (ခ) သန္းထြန္းစိုးနဲ႔ အတူလာခဲ့တဲ့ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္တို႔ အုပ္စုအေပၚ၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္ တို႔လို လူေတြ အေပၚ မသကၤာစရာသတင္းေတြ ဘယ္ကရခဲ့ၾကသလဲ၊ ယူဂ်ီလမ္းေၾကာင္းက။မမူ ေခၚလာခဲ့တဲ့ ကိုျမတ္ကို ေတာထဲကို ေခၚရွင္း ဖို႔ ဘယ္သူေတြ လြတ္ေပးခဲ့တာလဲ ယူဂ်ီလမ္းေၾကာင္းက လူေတြ။ ေတာ ထဲကေန ဘာမသိညာမသိ ရွင္းဆိုလို႔ ရွင္းေပးခဲ့ရ တာက လူမိုက္ေတြအျဖစ္ လက္ညိဳးထိုးျပခံေနရတဲ့ ကိုမ်ဳိး၀င္းနဲ႔ ကိုသံ ေခ်ာင္း။ အရပ္သားစကားနဲ႔ေျပာရရင္ ရန္သူဆိုတိုက္ဖို႔ေလာက္သာသိတဲ့ ေတာထဲက ေဒသခံရဲေဘာ္ေတြၾကားမွာ မီးပြား လာခ်၊ ဓါတ္ဆီေလာင္းေပးခဲ့တာ ၿမိဳ႕ကေက်ာင္းသားနာမည္ခံ လူလည္တစု။
(၅)
က်မလို ေအာက္ေျခမွာေနတဲ့ သာမန္ရဲေမတေယာက္ေတာင္ ရန္ေအာင္ကို စဖမ္းကတည္းက ဒါေတြဟာ အထက္ထိ ေရာက္လာႏိုင္တယ္လို႔ သံသယျဖစ္ခဲ့ေသးရင္ လူအေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ကို ဖမ္း စစ္ေမးျမန္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုခ်ဳိႀကီး၊ ကိုညီညီ၊ ကိုညီညီေက်ာ္၊ တို႔ အေနနဲ႔ေရာ နည္းနည္းေလးမွ မရိပ္မိခဲ့ဘူး ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။
ဒါကို ကိုညီညီရဲ႕ ေမာ္ဒန္ေရးနည္းနဲ႔ ေရးထားတဲ့ မွတ္တမ္းထဲမွာ “ဟာ ဥကၠ႒ မီးစိမ္းျပလိုက္ျပန္ၿပီလားဗ်ာ။ ဒီလိုလုပ္လို႔ ေတာ့ မျဖစ္ဘူး၊ တခုခု လုပ္ၾကမွျဖစ္မယ္” လို႔ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ကို တြန္းပို႔ေနတာ ေတြ႔ရ တယ္။
(ဆက္ရန္)
ခင္ေရႊလႈိင္
မပ ၀၀၃၆
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း)
မတ္လ (၂၇ )ရက္ လူထုေတာ္လွန္ေရးေန႔
No comments:
Post a Comment