ဒါေပမဲ့ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔အတူ လက္ေတြ႔အတူေနေနတဲ့ ရဲေဘာ္ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ အေနနဲ႔ ေဒသခံေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိေန သမွ် ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္ကို ဘယ္သူမွ ကြန္ထ႐ိုလုပ္ခ်င္လည္း လုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာသိေနသလို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာလည္း နားလည္ေနပါလိမ့္မယ္။ ဖယ္ရွားလို႔ရတယ္ပဲ ထားပါအံုးေတာ့ သူ႔ရဲ႕နယ္ေျမမွာ ဗမာျပည္ အ လယ္ပိုင္းက ဗမာေက်ာင္းသားတစု လာၿပီးမင္းမူေနတာကို မဟာမိတ္ေတြက ယံုၾကည္စိတ္ခ်စြာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနမယ္ ထင္ပါသလား။ ေဒသခံေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြအေနနဲ႔ေရာ။
ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးက ေအာက္ေျခမွာရွိေနတဲ့ရဲေဘာ္ေတြ အပါအ၀င္ လူအေယာက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ဖမ္းသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ စစ္ခ်က္တိုင္းလိုလိုမွာ ပါေနတဲ့ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ဖမ္းတဲ့အခ်ိန္ သူမဟုတ္ပါဘူးလို႔ အဲဒီအခ်ိန္မွ ျငင္းခဲ့ရင္ ဒါမွမ ဟုတ္ ဒါေတြဒါေတြကေတာ့ လက္မခံႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ေကအိုင္ေအေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေျပာျပအကူအညီ ေတာင္းၿပီး ေျဖရွင္းခဲ့ရင္ေကာ ဘာေတြျဖစ္လာႏိုင္လဲ။ (ဗိုလ္မွဴးပန္းေအာင္နဲ႔ ေကအိုင္ေအအရာရွိတခ်ဳိ႕ တခါတေလ အ ေရးပါတဲ့သူေတြကို စစ္ေဆးေမးျမန္းတဲ့အခါ ေစာင့္ၾကည့္ နားေထာင္ခဲ့တာေတြ၊ အဖမ္းခံရသူေတြကို လာေတြ႔တာေတြ ရွိခဲ့တယ္။)
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဥကၠ႒တေယာက္က ျငင္းလိုက္တာနဲ႔ ၿမိဳ႕ျပကလာခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ေဒသခံရဲေဘာ္ေတြ ႏွစ္ဖြဲ႔ကြဲၿပီး ဖိုက္ၾကဖို႔ပဲရွိတယ္။ ဒီထက္မကအသက္ေတြ ေသေၾကဆံုးရံွဳးသြားႏိုင္သလို ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မ ေတာ္လည္း သက္တမ္းႏုႏုေလးအတြင္းမွာ ၿပိဳကြဲပ်က္စီးသြားႏိုင္တယ္။ ဒီအျဖစ္မ်ဳိးကို ဒီအဖြဲ႔ရဲ႕ ဥကၠ႒ျဖစ္တဲ့ ကိုထြန္း ေအာင္ေက်ာ္ ကိုယ္တိုင္လိုလားခဲ့မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေတြေၾကာင့္ မျငင္းဘဲ၀န္ခံခဲ့တာ သူ႔အသက္ကို အႏွစ္နာခံ ေပး ဆပ္ခဲ့တာ (သူ႔အေနအထားက ၀န္ခံလိုက္တာနဲ႔ ေသဒဏ္ဆိုတာ သူနားလည္ထားၿပီးသားပါ) ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ သူလို ဥကၠ႒ လုပ္ခဲ့တဲ့ သူတေယာက္ကို ေမးျမန္းစစ္ေဆးေနတာ ေကအိုင္ေအ ေထာက္လွမ္းေရးဘက္က အရာရွိတခ်ဳိ႕ အစပိုင္းမွာ လာေရာက္နားေထာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာမ်ဳိးေတြ သူ႔ရဲ႕ထြက္ဆိုခ်က္ေတြ ဖတ္ၾကည့္တာမ်ဳိးေတြ ရွိကိုရွိရပါလိမ့္မယ္။ ဖမ္းတဲ့သူေတြထဲကျဖစ္ျဖစ္ အဖမ္းခံခဲ့ရသူေတြထဲကျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အေပၚမွာပဲ အားလံုးပံုခ်ၿပီး ျငင္းမရ႐ုန္းမရေအာင္ ခိုင္လံု တဲ့ အေနအထားတခုကေန တြန္းပို႔ထိုးေကၽြးတာ ခံခဲ့ရလို႔သာ အဲဒီအခ်ိန္က ေစာင့္ၾကည့္နားေထာင္ေနတဲ့ မဟာမိတ္က အရာရွိတခ်ဳိ႕ လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိးမွာ ရွိေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ သူ႔ကို ဆြဲထည့္ၿပီး ေျဖခဲ့ရတဲ့ အဖမ္းခံရတဲ့ထဲက လူေတြနဲ႔ ဒီစစ္ေဆးခ်က္ေတြကို အေခ်ာျပန္ေရးၿပီး ကိုမ်ဳိး၀င္းကို အစီစဥ္ခံခဲ့တဲ့ ကိုသန္းေဇာ္ (မႏၲေလး၊ ေဂါစတာ) သာ အသိဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ကို “ေထာက္လွမ္းေရးလား” လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေမးခဲ့သူက ဘယ္သူလဲ။
ကိုမ်ဳိး၀င္ (မိုးညႇင္း) ကိုယ္တိုင္ေမးခဲ့တာလား။
ကိုသန္းေဇာ္ (မႏၲေလး) ေမးခဲ့တာလား။
ေဇာ္ေဇာ္မင္း (မိုးညႇင္း) ေမးခဲ့တာလား။
“ဟုတ္တယ္” လို႔ ၀န္မခံမခ်င္း ညဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္ ေမးေနတဲ့အေပၚ မခံႏိုင္တဲ့အဆံုး ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို ဆြဲထည့္ေျဖ သြားခဲ့ရတဲ့ အဖမ္းခံရသူေတြထဲက ဘယ္သူေတြလဲ။ စစ္ခ်က္တိုင္းမွာ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕နာမည္ ပါေနတယ္ဆိုက တည္းက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ အစီစဥ္ရွိရွိကို ထိုးေကၽြးတာ ခံခဲ့ရတဲ့အေနအထား ညႊန္ျပေနတယ္။
ဒါေတြျဖစ္ခါနီးမွ ေရာက္လာခဲ့တဲ့ ကိုခ်ဳိႀကီး၊ ကိုေအာင္မင္း၊ ကိုေက်ာ္ေ၀၊ ကိုေက်ာ္ေဌး တို႔ကို ၿမိဳ႕မွာကတည္းက လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ေတြျဖစ္တဲ့ ကိုညီညီ၊ ကိုညီညီေက်ာ္၊ ရန္ေအာင္တို႔သာ သိေနတဲ့သူေတြ တျခား ရဲေဘာ္ရဲေမေတြ သိေတာင္မ သိၾကဘူး။ သူတို႔ကိုေရာ ဘယ္သူကေမးၿပီး ဘယ္သူက ဆြဲထည့္သြားတာလဲ။
အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတာက က်မေတာင္မွ ေမးျမန္းစစ္ေဆးခဲ့တဲ့ နာမည္ထဲမွာ ပါခဲ့ေသးတာ။ အစီစဥ္ရွိရွိလုပ္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ ဘူးဆိုရင္ ကိုေအာင္ႏိုင္ (မႏၲေလး၊ အဲဒီအခ်ိန္က အတြင္းေရးမွဴး၊ ေနာက္ပိုင္းဥကၠ႒၊ လက္ရွိခ်င္းမိုင္) ကေရာ ဘာျဖစ္လို႔ မပါႏိုင္ရမွာလဲ။ ကိုေအာင္ႏိုင္ နာမည္တပ္ၿပီး ဘာေၾကာင့္ “ဟုတ္တယ္” လို႔ မေျဖမခ်င္း ႐ိုက္စစ္မေမးခဲ့ၾကတာလဲ။ ဘာ ေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ ဆြဲထည့္ေျဖမသြားခဲ့ၾကတာလဲ။ ကိုသန္းေဇာ္ (မႏၲေလး၊ ေဂါစတာ၊ ေက်ာင္းသားေထာက္လွမ္းေရး၊ ေထာင္က်ျပန္လြတ္) နဲ႔ ေဇာ္ေဇာ္မင္း (မိုးညႇင္း၊ ေက်ာင္းသားေထာက္လွန္းေရး၊ ယခု စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက ေစာင့္ ေရွာက္ထား) တို႔ က်မကို ေျပာခဲ့သလို “ၾကည့္ေလ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္က ဟုတ္လို႔ အဖမ္းခံခဲ့ရတာ ကိုေအာင္ႏိုင္က မ ဟုတ္လို႔ က်န္ေနရစ္တာ” တဲ့၊ ဘယ္ေလာက္လွတဲ့ အကြက္ေလးလဲ။
က်မအတြက္ ကံေကာင္းသြားတာက တကယ္လို႔မ်ား ကိုေအာင္ႏိုင္သာ ထိုးေကၽြးခံရမဲ့ စာရင္းမွာပါခဲ့ရင္ အခုအခ်ိန္မွာ မႏၲေလးေက်ာင္းသားေတြ ေျပာေနတဲ့တရားခံက မႏၲေလးသူအျဖစ္ ၿမိဳ႕မွာကတည္း ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ကိုစိုးလင္းတို႔နဲ႔ လက္တြဲလုပ္ခဲ့ၿပီး တေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တဲ့ က်မ ျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းဗဟိုေကာ္မတီထဲမွာ အ မ်ဳိးသမီးေတြကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားတဲ့ မဟာေယာက်ၤားႀကီး၀ါဒက က်မကို ကယ္သြားတာပဲ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္ အင္မတန္႐ိုးသားတဲ့ ရဲေဘာ္ စိုးလြင္ (မႏၲေလး) နဲ႔ က်မကို “ေဂါလီ” လို႔ ေခၚခဲ့တဲ့ အင္မတန္႐ိုးသားၿပီး ရန္ သူကို ဖိုက္ဖို႔ေလာက္ပဲ စဥ္းစားေနတဲ့ မႏၲေလးက ဖိုက္တာတေယာက္ေတာ့ က်န္ပါေသးတယ္။ က်မတို႔အားလံုး ေခၚခဲ့ တဲ့နာမည္က ၾကယ္နီ ပါ။ သူလည္း (ေဂါစတာ) ကပဲ။
ေနာက္တခု ထူးဆန္းတာက စစ္ေဆးေမးျမန္းမႈထဲမွာ ကိုယ္တိုင္မပါဘဲ စစ္ခ်က္ေတြကိုသာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ ထက္ ကိုမ်ဳိး၀င္း ၿပီးရင္ ဒုတိယအဆင့္က အဖမ္းခံရသူ အားလံုးနီးပါးကို ကိုယ္တိုင္စစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့တဲ့ စစ္ေဆးေတြ႔ရွိ ခ်က္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ေရးသားခဲ့တဲ့ ကိုညီညီေက်ာ္နဲ႔ အတြဲျဖစ္ခဲ့တဲ့ မႏၲေလးသား ကိုသန္းေဇာ္ (ေဂါစတာ) ကိုေတာ့ မႏၲေလးသားေတြ တိုက္ခိုက္ေျပာဆိုခဲ့တာမ်ဳိး သိပ္မေတြ႔ရတာကိုပါ။ ဒါကလည္း ေျမာက္ပိုင္းမွာ အဖမ္းခံရၿပီး ျပန္လြတ္ သြားတဲ့ ကိုညီညီေက်ာ္၊ ကိုညီညီတို႔ေတြ မႏၲေလးေက်ာင္းသားေတြကို ခ်ျပခဲ့တဲ့ (ေအာင္ႏိုင္က အာဏာရူးၿပီး ဥကၠ႒ ေန ရာလိုခ်င္လို႔ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို သတ္တာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တာ) ဆိုတဲ့ ၀ါဒျဖန္႔ထားတဲ့ စကားေတြအေပၚမွာပဲ မူတည္ေနပါလိမ့္မယ္။
လွလည္းလွပါတယ္။ အတူလက္တြဲလုပ္လာခဲ့သူႏွစ္ေယာက္ တေယာက္က အသတ္ခံရတယ္။ တေယာက္က လုပ္ဖို႔လူ မရွိေတာ့တဲ့အေပၚမွာ ဥကၠ႒ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ကိုေအာင္ႏိုင္ကို ခ်န္ထားေပးခဲ့ၾကတာလား။ ဒါမွမ ဟုတ္ တေယာက္တည္းက်န္ေနတဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ကေကာ ဘာလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္စရာပါ။
ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္အပါအ၀င္ ကိုေအာင္ႏိုင္ တင္မက အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ကိုညီညီေက်ာ္၊ကိုရဲလင္းတို႔အဆံုး ေျမာက္ ပိုင္း ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတာကို ေျမာက္ပိုင္း ရဲေဘာ္ရဲေမမွန္ရင္ အားလံုးက နားလည္ထားၿပီး သားပါ။ ဒါေလာက္ အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ႀကီးႀကီးမားမား နစ္နာဆံုး႐ံွဳးခဲ့ရတဲ့ကိစၥႀကီးကို ကိုေအာင္ႏိုင္ တာ၀န္ရွိတာမွန္ေပ မဲ့ တေယာက္တည္းမွာပဲ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိသလို အတင္းႀကီးလိုင္းတင္ေနတာ သိပ္ေတာ့သဘာ၀မက်ဘူးလို႔ က်မ ထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကသူေတြအားလံုး စုစံုရွင္းမွ ျဖစ္ႏိုင္မဲ့ကိစၥႀကီးဆိုတာ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ လူေတြကိုယ္တိုင္ နား မလည္စရာအေၾကာင္းေတာ့ မရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကို “ဒီေလာက္လူေတြ အမ်ားႀကီး သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မရွင္းႏိုင္ေတာ့ ဘူး” လို႔ ေျဖရွင္းေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိတဲ့သူေတြထဲမွာ တေယာက္အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ကိုညီညီေက်ာ္ (မႏၲေလး၊ ဗဟိုေကာ္မတီ) က သူ႔မွာ လံုး၀တာ၀န္မရွိသလို ဘာမွမသိနားမလည္ဘဲ ခံလိုက္ရသလို ေျပာေနေရးေနတာေတြက သက္ေသျပေနပါ တယ္။
က်မ ေက်ာင္းဆရာမလုပ္ၿပီး ျပန္လာခ်ိန္မွာ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ကိုေအာင္ႏိုင္ကို က်မ ထပ္ေမးခဲ့တာရွိတယ္။ ကိုထြန္းေအာင္ ေက်ာ္ က ေသခ်ာရဲ႕လား။ ဆိုေတာ့။ “သူ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ေပ်ာက္ေနတာေတြရွိတယ္။ စစ္ခ်က္ တိုင္းလိုလိုမွာ သူ႔နာမည္က ပါေနတာ။ စစ္ခ်က္ေတြကို သူ႔ဆီပို႔တဲ့အခါ သူ႔နာမည္ကို ဖယ္ထားရတယ္။ ထြက္ဆိုခ်က္ေတြ က ခိုင္မာေနၿပီး အခ်ိတ္အဆက္ေတြလည္း ရွိေနၾကတယ္။ သူတို႔သံုးတဲ့ကုပ္ေတြ ခ်ေရးခိုင္းေတာ့ တူေနၾကတယ္။” ၿပီး ေတာ့ ဆက္ေျပာေသးတယ္ “ၿမိဳ႕ထဲမွာ က်န္ေနတဲ့ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြက ေထာက္လွမ္းေရးေတြခ်ည္းပဲ” တဲ့။
“ဘယ္သူေတြလဲ” က်မ ေမးေတာ့ မေျဖဘူး။ နာမည္ေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ တပ္ေမးေပမဲ့ ျပန္မေျဖေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူကိုယ္တိုင္လည္း သူ႔ကိုယ္သူကလြဲလို႔ က်မကိုေတာင္ သိပ္ယံုပံု မရတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေတြတက္လာခ်ိန္မွာ သူ႔ကို က်မ ထပ္ေမးခဲ့တယ္။ “အဲဒီအခ်ိန္က ခင္ဗ်ာ့ကိုယ္ ခင္ဗ်ာ့ ယံုၾကည္မႈရွိေနတာ ေသခ်ာရဲ႕ လား၊ ခင္ဗ်ာ့ကို ဘယ္သူမွ ဆြဲထည့္ေျဖမသြားဘူးလား”
“အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္လည္းမသိဘူး။ က်ေနာ့္နာမည္ပါေနရင္လည္း အဲဒီဖိုင္က က်ေနာ့္ဆီဘယ္ေရာက္မလဲ” တဲ့၊
“ဒါဆို ခင္ဗ်ာ့က စစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့တဲ့ အထဲမွာ မပါခဲ့ဘူးလား” ေမးေတာ့ “မပါဘူး။ တခါတေလ သြားနားေထာင္တာ ေတာ့ ရွိတယ္။ က်ေနာ္က ထြက္ဆိုခ်က္ေတြကိုပဲ ဖတ္ခဲ့ရတာ”
“ဒါဆို သူတို႔လိုင္းတင္ၿပီး မေျဖမခ်င္း ႏွိပ္စက္ေမးခဲ့ရင္ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ” ထပ္ေမးေတာ့။
“အဲဒီလိုေတာ့ လုပ္မယ္ မထင္ပါဘူး” တဲ့၊
“ဒါေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ရန္သူက ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ ရွိေနႏိုင္တာပဲ” က်မေျပာေတာ့ ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။
က်မလို သာမန္ရဲေမတေယာက္ေတာင္ ထိုးေကၽြးတာခံခဲ့ရတဲ့ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုခ်ဳိႀကီး၊ ဦးစိန္တို႔ဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔ မွ မဆလ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ျဖစ္မဲ့ျဖစ္ရင္ ဗကပ ကပဲ။ ဒါေတြျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ ဒုတိယအဆင့္အေနအထားေတြနဲ႔ ေနာက္ကြယ္ကေန တြန္းပို႔ဖန္တီးခဲ့တဲ့ (လူတစု) ကေတာ့ ရန္သူ႔သူလွ်ဳိ မဆလေတြပဲလို႔ ခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ့ရင္ တာ၀န္ယူခဲ့ရတဲ့ အေနအထားမွာရွိေနတဲ့ ကိုေအာင္ႏိုင္ေရာ အခုခ်ိန္ထိ အဲဒီလို နည္းနည္းေလးမွ မေတြးထင္ခဲ့မိဘူးဆိုတာ ေသခ်ာရဲ႕ လား။
ရန္သူ႔သူလွ်ဳိမပါဘဲ ျဖစ္ခဲ့တာေသခ်ာရင္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုခ်ဳိႀကီး၊ ဦးစိန္တို႔ကို ထိုးေကၽြးစရာအေၾကာင္း လံုး၀မရွိ သလို ေတာနဲ႔ ၿမိဳ႕ျပဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းလည္း ျပတ္ေတာက္သြားစရာ အေၾကာင္းလံုး၀မရွိဘူး၊ အစီစဥ္ရွိရွိလုပ္ခဲ့ လို႔သာ ေထာက္လွမ္းေရးက တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ျဖစ္ေနတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘဲ လူမွန္ရဲေဘာ္ေတြအမ်ားႀကီး ဆြဲ ထဲ့ခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး၊ ဗန္းေမာ္၊ ကသာ၊ မံုရြာ၊ ေရြဘို ေဒသအရ အခ်ဳိးက်ေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ အား ျဖည့္ခဲ့တဲ့ (၅၀၁) (၄၀၁) တပ္ရင္းေတာင္ အခ်ဳိးက် ထဲမွာ ပါသြားေသးတယ္။
ကိုမ်ဳိး၀င္းကိုယ္တိုင္က ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုခ်ဳိႀကီး၊ ကိုေအာင္မင္း၊ ဦးစိန္တို႔ကိုေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ဟုတ္တယ္လို႔ မေျဖ မခ်င္း ႐ိုက္မေမးခဲ့တာ ေသခ်ာရင္၊ အဖမ္းခံရသူေတြထဲကေန ႐ိုက္ေမးစရာမလိုဘဲ အစီစဥ္ရွိရွိ ဆြဲထည့္ေျဖသြားၾကတာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ မ်က္စိထဲမွာေတာ့ ကိုသန္းေဇာ္၊ ကိုညီညီေက်ာ္၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္တို႔ သံုးဦးရဲ႕ ရင္းႏွီးတဲ့ ဆက္ဆံေရး ေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိတယ္။
ကိုသန္းေဇာ္ (မႏၲေလး၊ ေဂါစတာ၊ ေထာက္လွမ္းေရးတာ၀န္ခံ၊ ၿမိဳ႕မွာကတည္းက ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုညီညီေက်ာ္၊ ကိုညီညီတို႔နဲ႔ ေဂါစတာမွာအတူ လက္တြဲလုပ္ခဲ့သူ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕လူလိုလိုနဲ႔ ကိုမ်ဳိး၀င္းရဲ႕လူယံုျဖစ္ေန၊ စစ္ေဆး မႈတိုင္းကို ဦးေဆာင္တာ၀န္ယူရသလို စစ္ခ်က္အားလံုး အစီရင္ခံေရးသားတင္ျပရသူ)၊ လက္ကို ေနာက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ ထားတဲ့ ၾကားထဲက အရာရွိရိပ္သာမွ ပထမဦးဆံုးနဲ႔အေစာဆံုး ကိုယ္လြတ္႐ုန္းေျပးႏိုင္သူ ကိုညီညီေက်ာ္ (မႏၲေလး၊ ဗဟို ေကာ္မတီ၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ လူယံု၊ မႏၲေလးေက်ာင္းသားေတြကို ျပန္ခ်ျပတဲ့အခါ ယံုၾကည္မႈရဖို႔ အဖမ္းခံရတဲ့သူထဲ မွာ မပါလို႔မျဖစ္သလို လြတ္ေျမာက္ဖို႔လည္း အစီအစဥ္ရွိထားရမယ္) လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ထားတဲ့သူ႔ကို အေစာင့္တေယာက္ မွ ခ်ထားျခင္းမရွိဘဲ ထြက္ေျပးခ်ိန္ရေအာင္ စီစဥ္ေပးႏိုင္တဲ့သူက ဖမ္းတဲ့သူထဲမွာပဲ ရွိေနရမယ္။ မယံုရင္ လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ၿပီး ေျပးၾကည့္ပါ ဘယ္ေလာက္အကြာအေ၀းေရာက္တဲ့အထိ ေျပးႏိုင္မွာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္လိုက္ဖမ္းဖို႔ အခ်ိန္မမီႏိုင္ရ မွာလဲ။ လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္မထားတဲ့ စိုးမင္းေအာင္ (မႏၲေလး) ကိုေတာင္ မိေအာင္ျပန္လိုက္ဖမ္းခဲ့ၾကေသးတာပဲ။
ကိုညီညီေက်ာ္ကို ဝွက္ေပးခဲ့တဲ့ ဆမားမွာေနတဲ့ တ႐ုတ္အမ်ဳိသမီးေလး လီးေမဆိုတာ ဗန္းေမာ္ရင္းမွာေနရတဲ့ ကိုညီညီ ေက်ာ္ ထက္ လိုင္စင္ဗဟိုမွာေနတဲ့ ကိုသန္းေဇာ္နဲ႔ေတာင္ ပိုၿပီးရင္းႏွီးပါေသးတယ္။ အသက္လုေျပးေနခ်ိန္ တ႐ုတ္မေလး လီးေမကို သတိရသြားတာ မျဖစ္ႏိုင္သလို လမ္းမွာႀကံဳႀကိဳက္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ခဲပါတယ္။ လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းပဲ လိုက္ဖမ္းမွာကို သိေနတဲ့အတြက္ နဂိုကတည္းက လီးေမအိမ္မွာ ခဏေအာင္းေနဖို႔ ႀကိဳတင္ အစီအစဥ္ရွိထားၿပီးသား ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ထြက္မေျပးခဲ့တဲ့ က်မမွာ ေျမာက္ပိုင္းဓါတ္ပံု တပံုေလးေတာင္မရွိေပမဲ့ အသက္လုေျပးခဲ့ရတဲ့ ကိုညီညီေက်ာ္ကေတာ့ တ ေယာက္တည္း႐ိုက္ထားတဲ့ ကိုယ္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုေလးေတြေတာင္ ရွိေနတာ တမ်ဳိးေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာပဲ။ ရန္သူ႔သူလွ်ဳိလို႔ သတ္မွတ္ထားခံရတဲ့လူေတြရဲ႕ တေယာက္တည္းပံုေတြ အာဆန္ကုန္းမွာ လူသတ္မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုေတြ ကိုေတာ့ ေဖ့ဘုတ္မွာ ကိုမင္းေဌး (မိုးေကာင္း၊ လက္ရွိခ်င္းမိုင္) တင္ထားမယ္ေတာ့ မထင္ပါဘူး။
ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (မႏၲေလး၊ စစ္႐ံုး၊ လြတ္ေျမာက္၊ ကိုမ်ဳိး၀င္းနဲ႔ ကိုသံေခ်ာင္း လူယံု၊ ကိုမ်ဳိး၀င္း ယံုၾကည္လို႔ ထည့္ထားသူ ျဖစ္ႏိုင္၊ အဖမ္းခံရသူေတြထဲက ဘယ္သူေတြ ဘယ္သူေတြက ေသခ်ာတယ္၊ ဘာျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ကိုမ်ဳိး၀င္းကို သတင္း ျပန္ေပးရ သူျဖစ္ႏိုင္) က်မ ေျမာက္ပိုင္းေရာက္စက စစ္႐ံုးမွာလုပ္တဲ့အခ်ိန္ စစ္႐ံုးထဲက ေက်ာင္းသားတပ္တည္ရွိရာေတြကို ေယဘူယ် ျပထားတဲ့ ေျမပံုေလးကို က်မ မွတ္တမ္းစာအုပ္ထဲ ကူးဆြဲဖူးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ ေရာက္လာၿပီး ဒီ႐ံုးထဲမွာရွိတာေတြကို သူ႔ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ ကူးဆြဲခြင့္မရွိဘူးေျပာလို႔ သူ႔ေရွ႕တင္ ဆြဲစုတ္ၿပီး အမိႈက္ပံုးထဲ ပစ္ထည့္ခဲ့တယ္။ အေတာ္ေလးၾကာသြားတဲ့အခ်ိန္ ကိုသီဟ (ခ) ကိုေဖ၀င္း (အာအိုင္တီ ပဥၥမႏွစ္၊ မိုးညင္း၊ ေက်ာင္းသားေထာက္လွမ္းေရး၊ တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုး) ဒါေတြမျဖစ္ခင္ ေရွ႕တန္းထြက္ခါနီး က်မကို “ေျမပံုဆြဲတတ္သလား” လို႔အမွတ္တမဲ့ ေမးခဲ့တယ္။ က်မ က အဲဒီအျဖစ္ကို သတိမရပဲ “အတိအက်ေတာ့ မဆြဲတတ္ဘူး၊ ၾကည့္ဆြဲရင္ေတာ့ တူေအာင္ဆြဲတတ္တယ္ အတန္းထဲမွာ ပံုဆြဲတိုင္း ေအပလပ္ရတယ္” လို႔ေျပာရင္း ၿမိဳ႕မွာတုန္းက က်မ ေတာ္ေတာ္တံုးခဲ့ပံုေလးကို ေျပာျပမိတယ္။
မႏၲေလး အေရွ႕ဘက္ျခမ္းေျမပံု လိုခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ တေန႔တေန႔ ေနပူထဲမွာ စက္ဘီးတစီးနဲ႔ ေလွ်ာက္ပတ္ၾကည့္ၿပီး က်မ ဘာသာ က်မ ဆြဲေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ ပထ၀ီဌာနက ဆရာတေယာက္ဆီမွာ သြားယူၿပီး မိတၱဴကူးဖို႔ ကိုႀကီး (ကိုထြန္း ေအာင္ေက်ာ္) ကို ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီအထိလည္း က်မ သေဘာမေပါက္ေသးဘူး။ စစ္႐ံုးမွာ လုပ္ေတာ့မွ ကိုစိုးလင္း (မိုး ညႇင္း၊ ေရွ႕တန္းမွာ ဖ်ားနာၿပီးေသဆံုး) နဲ႔ ကိုမင္းေဇာ္ (မိုးညႇင္း၊ ေရွ႕တန္းမွာ ေရနစ္ေသဆံုး) တို႔ ေတာင္အနိမ့္အျမင့္ အ ကြာအေ၀း အတိုင္းအတာ အတိအက်နဲ႔ ေျမပံုေလးေတြ တကုပ္ကုပ္ဆြဲေနတာကို သြားၾကည့္ရင္း ကိုယ့္ဆြဲခဲ့တာကို ကိုယ့္ ဘာသာ ျပန္ေတြးမိၿပီး ရယ္ခ်င္လိုက္တာ မေျပာနဲ႔ေတာ့ဆိုေတာ့ သူပါလိုက္ရယ္ၿပီး “က်ေနာ္ ျပန္လာရင္ မေဆြကို ေျမပံု ဆြဲခိုင္းအံုးမယ္” လို႔ေျပာခဲ့တယ္။
ေနာက္မွ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ က်မ ေျမပံုကူးဆြဲတဲ့ကိစၥ ေထာက္လွမ္းေရး႐ံုးကို ျပန္ေျပာျပခဲ့လို႔တာ ကို သီဟ က်မကို ဒီလို အမွတ္မထင္ေမးခဲ့တာျဖစ္မယ္လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ဟာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကလြတ္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာင္ စစ္႐ံုးမွာ ျပန္လုပ္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ တိုက္ပြဲမွာက်သြားခဲ့တဲ့ ကိုမ်ဳိး၀င္း၀တ္ထားတဲ့ အကၤ်ီေလးေတာင္ က်ည္ ဆန္က ေရွ႕ေပါက္လား ေနာက္ေပါက္လားေျပာရင္း သူ႔လက္ထဲမွာ ရွိခဲ့တယ္။ နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ လည္း ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (မႏၲေလး၊ စစ္႐ံုး) ကိုမိုးႀကီး (ရန္ကုန္၊ ေကာ္မတီ႐ံုး)၊ သင္းသင္းတို႔ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ျပန္လြတ္ ေပးတဲ့သူက ကိုမ်ဳိး၀င္း ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနတယ္။
ဒီအေနအထားအရ ကိုသန္းေဇာ္၊ ကိုညီညီေက်ာ္၊ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ ဒီသံုးေယာက္နဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အလုပ္ျဖစ္ပါ တယ္။ သံုးေယာက္လံုးကလည္း မႏၲေလးသားေတြခ်ည္းျဖစ္ေနတာ အံ့ၾသစရာ မေကာင္းဘူးလား။ ထြက္ေျပးခိုင္းတာ ခံခဲ့ရတယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ စိုးမင္းေအာင္ကလည္း မႏၲေလးသား၊ ထိုးေကၽြးခံခဲ့ရတဲ့ ဥကၠ႒ကို ထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုခ်ဳိႀကီး (ယူဂ်ီ)၊ ကိုေအာင္မင္း(ယူဂ်ီ) တို႔ကလည္း မႏၲေလးသား၊ အဆင္သင့္စာအုပ္ထုတ္မဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ (ယူဂ်ီ၊ ေရႊကရ၀ိတ္) နဲ႔ ကိုညီညီ (ယူဂ်ီ၊ ဆမား) တို႔ကလည္း မႏၲေလးသား၊ စိတ္၀င္စားစရာပါ။
ေနာက္ က်မ စဥ္းစားမိတဲ့အခ်က္က အမ်ဳိးသားႏိုင္ငံေရး ေက်ာင္းသားလူငယ္အဖြဲ႔ (အနကလ) ရဲ႕ ဆိုင္းပုဒ္ေအာက္မွာ ဗကသ၊ အခသ၊ အစည္းအေ၀းေတြလုပ္ခဲ့ၾကသလို အထက္ဗမာျပည္အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြကုိ အေတာ္ ေလး ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဌာရမ္းခဲ့တဲ့ အိမ္ရွင္ေတြကို ခ်ိတ္ပိတ္ပစ္မယ္ထိ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ေနရာေတြ ထပ္ထပ္ရွာရ ေျပာင္းရတာေတြရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ေနရာရွာတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ (အနကလ) ဆိုင္းပုဒ္ကို က်ံဳးေထာင့္ မွာရွိတဲ့ ဒီမိုကေရစီတစ္ ဘြဲ႔ရေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားအဖြဲ႔ (ေဂါစတာ) ႐ံုးမွာထားရင္း အတူတြဲလႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ လႈပ္ရွားမႈ ေတြ အႀကီးအက်ယ္ကို ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဂါစတာ႐ံုးကို ခ်ိတ္ပိတ္မယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခံခဲ့ရတာမ်ဳိး တခါမွ က်မ မၾကား ခဲ့ဖူးဘူး။
အဲဒီ႐ံုးကို ဘယ္သူပိုင္တာလဲ။ ပိုင္ရွင္က ေသသြားလို႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ ဘာေတြ မခံခဲ့ရတာလား။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို ေတာ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ထဲမွာပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ (မႏၲေလး၊ စစ္႐ံုး၊ အရာရွိရိပ္သာမွလြတ္ေျမာက္) နဲ႔ ကိုစိုးလင္း (မႏၲေလး၊ အာအိုင္တီ၊ ေတာင္ပိုင္းမွလြတ္ေျမာက္၊ အနကလ) ကလြဲရင္ ေက်ာင္းသားေထာက္လွမ္းေရး တာ၀န္ခံ စစ္ ေဆးေမးျမန္းခဲ့တဲ့ ကိုသန္းေဇာ္ကအစ ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (အသတ္ခံရ)၊ ကိုညီညီ (လြတ္ေျမာက္္)၊ ကိုညီညီ ေက်ာ္ (လြတ္ေျမာက္)၊ ကိုေအာင္မင္း (ေထာင္ထဲအ႐ိုက္ခံရေသဆံုး)၊ ကိုေက်ာ္ေ၀ (အသတ္ခံရ)၊ ကိုေက်ာ္ေဌး (အသတ္ ခံရ)၊ ရဲေဘာ္ရန္ေအာင္ (အသတ္ခံရ)၊ ေအးေက်ာ္ (အဖမ္းခံရစဥ္ေသဆံုး)၊ ရဲေဘာ္အိုေက(ခ) အံုးႀကိဳင္ (၅၆ ဦးနဲ႔အတူ ႐ိုးရွင္းစြာ ျပန္လြတ္) မႏၲေလးသားေတြအားလံုးနီးပါး (ေဂါစတာ) ကလူေတြပဲ ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ (တခ်ဳိ႕လူေတြက မႏၲ ေလးမွာ လႈပ္ရွားခဲ့လို႔ မႏၲေလးသားလို႔ ယူဆေပမဲ့ ဇာတိက မႏၲေလးမဟုတ္ပါ။)
အဲဒီအထဲက ကိုေအးေက်ာ္ (မႏၲေလး၊ ေဂါစတာ) ဟာ ဗန္းေမာ္ရင္းမွာ အဖမ္းခံထားရခ်ိန္ အခ်ဳပ္ထဲမွာပဲ ေသဆံုးသြားခဲ့ တဲ့အတြက္ အဆိပ္မိလို႔မ်ားလားလို႔ ဖမ္းခဲ့တဲ့သူေတြဘက္က သံသယျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဆးတာ၀န္ယူထားတဲ့ ဆရာမ ေဘာက္မိုင္ကို ေခၚေမးခဲ့တဲ့အတြက္ စစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့တဲ့ လူေတြ (ဘယ္သူေတြလည္းေတာ့ က်မ မသိ) နဲ႔အတူ ဆရာမ ေဘာက္မိုင္ကိုယ္တိုင္ သၿဂႋဳင္းမွာအေလာင္းကို ျပန္သြားေဖာ္ၿပီး ဗိုက္ခြဲျပခဲ့တယ္။ အူေတြကလီဆာေတြ ျပတ္ေနတာမ်ဳိး ေတာ့ မရွိဘူးလို႔ ဆရာမ ေဘာက္မိုင္ကိုယ္တိုင္ က်မကို ေျပာျပခဲ့ဖူးတယ္။
ဒီလူေတြဟာ ၿမိဳ႕မွာတုန္းက က်မနဲ႔အတူ လက္တြဲလုပ္ခဲ့တဲ့ (ေဂါစတာ) က မေက်ာ့၊ မစႏၵာ၊ ေ၀ေ၀ထြန္းတို႔ရဲ႕ အကိုေတြ ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ က်မေတာထဲသြားမယ္ဆိုတာကို ေ၀ေ၀ထြန္း တေယာက္ပဲ အသိေပးခဲ့တဲ့အတြက္ လိုအပ္တာေတြ ကို အစစအရာရာ ကူညီေပးခဲ့တယ္။ က်မအထဲကို ျပန္၀င္ခ်ိန္မွာ မေက်ာ့၊ မစႏၵာတို႔က အဆက္အဆံမပ်က္ခဲ့ေပမဲ့ ေ၀ေ၀ ထြန္းကို သြားေတြ႔တဲ့အခါ စကားေတာင္ ဟဟမေျပာႏိုင္ေအာင္ နာက်ည္းေနခဲ့တာ ေတြ႔ရေတာ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္႐ံုမွ တပါး က်မ တတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မအပါအ၀င္ ေတာထဲေရာက္လာသူတိုင္း ကိုယ့္အသက္ကို ေတာ္လွန္ ေရးအတြက္ စေပၚ (စရန္) အျဖစ္ တင္ထားၾကၿပီးသားပါ။
“သက္ေသသာဓက အေထာက္အထားခိုင္ခိုင္လံုလံု မရွိဘဲ သူမ်ားကို မစြပ္စြဲသင့္ဘူး” ဆိုတဲ့စကားေလးဟာ အင္မတန္ လွပၿပီး သဘာ၀က်သလိုလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလိုကိစၥမ်ဳိးေတြကို ဘယ္ဘက္ကမွ စလုပ္ခဲ့တဲ့အစဥ္အလာမ်ဳိး က်မတို႔ႏိုင္ငံ မွာ မရွိခဲ့ၾကဘူး ဆိုရင္ေပါ့ေလ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔တကြ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ လုပ္ႀကံခံခဲ့ရတုန္းကလည္း သက္ေသအေထာက္ အထား ခိုင္လံုတဲ့အတြက္ ဂဠဳန္ဦးေစာကို ႀကိဳးေပးသတ္ေစဆိုတာနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ကြယ္ကေန ဂလုန္ဦးေစာ ကို ဒါေတြလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးခဲ့ ေစခိုင္းခဲ့တဲ့ ပညာရွိ လူမိုက္ တရားခံအစစ္ကို ရိပ္မိသိရွိႏိုင္ေပမဲ့ သက္ေသမျပႏိုင္လို႔ လြတ္ေစေပါ့၊ တရား႐ံုးက တရားမွ်တမႈဆိုတာ လူမိုက္ေတြအတြက္ပဲေလ။
ေလာကမွာ ဂဠဳန္ဦးေစာလို လူမိုက္မ်ဳိးေတြ ထုနဲ႔ေထးပါ။ ဒါကို ဒီပဲရင္းမွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔၊ ေရြ၀ါေရာင္ ေတာ္ လွန္ေရးမွာ ဘုန္းႀကီးေတြကိုေတာင္ ႐ိုက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ဖို႔ ၀န္မေလးခဲ့ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြက သက္ေသျပ ေနၿပီး သားပါ။ ျပႆနာက သူတို႔မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔လို လူမိုက္ေတြကို ေနရာတက် အသံုးခ်ေနၾကတဲ့ ဥာဏ္အေမွ်ာ္ အျမင္ႀကီး မားတဲ့ ပညာရွိလူမိုက္ေတြပါ၊ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာေတြ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ ဖြယ္ရာေတြကို မိဘျပည္သူေတြထံ လက္ေဆာင္ အျဖစ္ မပ်က္မကြက္ ေပးပို႔ေနတတ္တဲ့ ေနၿမဲအတိုင္း ေနၿမဲရွိေနတတ္တဲ့ လူမ်ဳိးေတြေလ။
က်မအတြက္ေတာ့ လက္ညႇိဳးထိုးျပခံေနရတဲ့ ဂဠဳန္ဦးေစာလို လူမိုက္မ်ဳိးေတြ ႀကိဳးစင္တက္ရလည္း အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ကိုခ်ဳိႀကီး၊ ကိုေအာင္မင္းတို႔ကို ထိုးေကၽြးခဲ့တဲ့ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္ကေန လႈပ္ရွားသြားခဲ့တဲ့ သူလွ်ဳိတစုကပဲ က်မကို အဆန္းတၾကယ္ျဖစ္ေစတယ္။
ဒါဟာ ေတာထဲမွာ စိတ္ဓါတ္က် လက္မႈိင္ခ်ေနတဲ့ လူတစုကို အထဲကို ျပန္၀င္ၾကဖို႔ ဦးေဆာင္ေခၚသြားခဲ့တာမ်ဳိး မဟုတ္ ဘူး။ ညီညီညြတ္ညြတ္ အားမာန္အျပည့္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္ကို ခါးကေနပိုင္းျဖတ္ပစ္ခဲ့ၾကတာ။ ေျမာက္ ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္ကို ေတာနဲ႔ၿမိဳ႕ျပ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းကို ျဖတ္ေတာက္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ေရမဲ့ငါးလို ျဖစ္ ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ အခုလည္း ႐ိုးသားတဲ့လူမွန္ ရဲေဘာ္ရဲေမေတြကို ေရွ႕ထုတ္ကာဗာယူၿပီး ေနာက္ကြယ္ကေန ေက်ာင္း သားတပ္ကို မိဘျပည္သူေတြေထာက္ခံမႈမဲ့တဲ့ ေရမဲ့ငါးလိုျဖစ္ေအာင္ ဆက္လက္တြန္းပို႔ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနဆဲ လႈပ္ရွားေနဆဲ။ ေတာ္လွန္ေရး သတိ။
ခိုင္္လံုတဲ့သက္ေသနဲ႔တကြ “ဂလုန္ဦးေစာကို ႀကိဳးစင္တက္ေစသတည္း” ဆိုတာနဲ႔ပဲဲ အဆံုးသတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ေနာက္ေနာင္ လည္း ေတာ္လွန္ေရးမ်ဳိးဆက္အင္အားစုေတြၾကား ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္တဲ့က်ီးေတြရဲ႕ လွည့္ကြက္ အာကြက္ထဲမွာ ဒီလို ဆင္တူ႐ိုးမွား အျဖစ္ဆိုးေတြနဲ႔ ႀကံဳၾက ဆံုၾက ၿဖိဳခြဲခံၾကရအံုးမွာ ျဖစ္သလို မိဘျပည္သူေတြလည္း သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြ ကို ထပ္ခါတလဲလဲ ဆံုး႐ံွဳးေနၾကရအံုးမွာ မလြဲပါဘူး။
(ဆက္ရန္)
ခင္ေရႊလႈိင္
မပ ၀၀၃၆
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္း)
မတ္လ (၂၇ )ရက္ လူထုေတာ္လွန္ေရးေန႔
No comments:
Post a Comment