by Ko Lin Wai Aung on Tuesday, March 6, 2012 at 3:26am
( ၁၈.၃.၁၉၉၂ )
၄း၀၀နာရီထိုးေတာ့ တည္းခိုခန္းကထြက္ၿပီး ညေစ်းဘက္သြားၾကတယ္…..အေ၀းေျပးဂိတ္မွာကားတစ္စင္း
ငွားၿပီးနယ္စပ္ဂိတ္ဘက္သြားၾကတယ္…..ျမန္မာဂိတ္ကမဖြင့္ေသးေတာ့ တရုပ္ျပည္ဘက္ကိုလမ္းႀကိဳလမ္းၾကားက
ျဖတ္ၿပီးနာရီ၀က္ေလာက္သြားရတယ္… တရုပ္ျပည္ၾကယ္ေခါင္ဂိတ္ကိုေရာက္သြားတယ္… မူဆယ္နဲ႕ၾကယ္ေခါင္က ေျမတစ္ဆက္တည္းဘာမွမျခားဘူး….နယ္ျခားေက်ာက္တိုင္ေလးဘဲျခားထားတယ္…တရုပ္ျပည္ထဲေရာက္ေတာ့
ဂိတ္မဖြင့္ေသးလို႕ေစာင့္ေနရေသးတယ္…ေစာင့္ရင္းနဲ႕အိမ္သာသြားၾကေတာ့ အိမ္သာကဗမာအိမ္သာေတြနဲ႕လံုး၀
မတူဘူး…..တစ္ခုနဲ႕တစ္ခုေဘးအကာနိမ့္နိမ့္ေလးေတြဘဲကာထားတယ္…ေရွ႕တည့္တည့္မွာအကာလံုး၀မထားဘူး ညစ္ပတ္တာလည္းအလြန္ဘဲ…ေရလံုး၀မသံုးဘူး…..ေနာက္တစ္ႀကိမ္မသြားခ်င္ေတာ့ဘူး…..၆း၀၀နာရီထိုးေတာ့ ဂိတ္ဖြင့္တယ္…ေန႕ကူးလက္မွတ္တစ္လွည့္စီသြားလုပ္ၾကတယ္…..ၿပီးေတာ့တရုပ္ကားနဲ႕ေရႊလီကို
ဆက္ထြက္ ခဲ့တယ္…. နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ ေရႊလီျမစ္ကိုျဖတ္တဲ့တံတားကိုျဖတ္ရတယ္…..ေနာက္ေတာ့
ေရႊလီၿမိဳ႕ထဲကိုေရာက္လာၾကတယ္…ယိုးဒယားတန္းကိုျဖတ္ၿပီး ခ်စ္လၻက္ရည္ဆိုင္ကိုသြားၾကတယ္…ခ်စ္လၻက္ရည္ ဆိုင္က ABSDF ကဖြင့္ထားတဲ့ဆိုင္ေပါ့…အဲဒီမွာစခန္းနဲ႕ဆက္သြယ္ေပးမည့္သူနဲ႕သြားေတြ႕ရတယ္…ေရာက္ေရာက္
ခ်င္းမေတြ႕ရေသးဘူး…CS သံေခ်ာင္းရဲ႕ရဲေဘာ္ေလး မိုးႀကိဳးဆိုတာနဲ႕ေတြ႕တယ္…အသက္၂၀ေတာင္ရွိပံုမရဘူး…
မိုးညွင္းဘက္ကလို႕ေျပာတယ္…လၻက္ရည္ေဖ်ာ္တဲ့ေမာင္ညြန္႕ဆိုတာေတြ႕တယ္….နံျပားတို႕ပလာတာတို႕လုပ္တဲ့
ကိုေက်ာ္စိန္ဆိုတာလည္းရွိတယ္….ဒီဆိုင္မွာဘဲအစားအေသာက္မွာစားၾကတယ္…..
မၾကာခင္မွာဘဲ အရပ္ရွည္ရွည္ ပါးသိုင္းေမႊး မုတ္ဆိတ္ေမႊးနဲ႕ ကုလားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္…
ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕ေျပာၾကၿပီး ေနာက္မိတ္ဆက္ေပးတယ္….သားသမီးေတြေနေကာင္းၾကရဲ႕လားလို႕ေမးၾကတယ္..
အားလံုးေကာင္းပါတယ္လို႕ေျပာတယ္…
ေနာင္ေတာင္းမွာPASSPORT လုပ္ၾကဘို႕ကိုေမာင္ေမာင္ကစီစဥ္တယ္…တရုပ္ေငြလဲဘို႕လုပ္ၾကရတယ္…
ကိုယ္တို႕ကေတာ့ဆိုင္မွာဘဲက်န္ေနခဲ့ၾကတယ္…..
မၾကာခင္မွာေရွ႕နားက စားပြဲကေန ေက်ာင္းသား၃ေယာက္ ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႕လုပ္ေနတယ္…..
ေက်ာ္ျမင့္နဲ႕လည္းတိုးတိုးေျပာေနၾကတယ္…အဲဒီမွာေအာင္ႏိုင္ကိုေတြ႕တယ္…က်န္တဲ့သူေတြကိုမသိဘူး…
ေအာင္ႏိုင္ကိုသိတာက သားကေဘာင္ဒရီလမ္း သူတုိ႕ပါတီမွာေနတံုးက ကိုယ္သြားရင္းလာရင္းနဲ႕ မႏ ၱေလး(ေဆး)
က ေအာင္ႏိုင္လို႕ ေျပာျပထားလို႕သိတာပါ…ဒါေပမယ့္သူက မမွတ္မိတာလား မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတာလားမသိ
ဘူး…ကိုယ္ကလည္းသိေပမယ့္ မသိဟန္ေဆာင္ေနပါတယ္…..သူ႕ကိုဥကၠ႒ဆိုတာလည္းသိပါတယ္…ဘာေၾကာင့္
လည္းဆိုေတာ့ ျမက္ခင္းသစ္ထဲမွာသူတို႕အေၾကာင္းပါထားတာကိုး…..သြားခါနီး သမီးအႀကီးက ေအာင္ႏိုင္အဲဒီမွာ
ဥကၠ႒ ျဖစ္ေနတာလို႕ေျပာလိုက္ေသးတယ္…..
ဒါေပမယ့္သူတို႕အဖြဲ႕က ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕ကို ဘာမွႏွဳတ္ဆက္တာမရွိဘူး…..စိတ္ထဲမွာေတာ့ေတာ္ေတာ္လူပါး
၀တယ္လို႕…သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ဥကၠ႒ေတြဆိုၿပီး မိဘေတြကိုမခန္႕ေလးစားလုပ္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့ေလ…..
ကိုေမာင္ေမာင္တို႕ျပန္လာေတာ့ မနက္ျဖန္သြားဘို႕တိုင္ပင္ၾကတယ္…..ကားခကတရုပ္ေငြ၅၀၀က်ပ္က်တယ္တဲ့…
ကိုယ္တို႕အဖြဲ႕က၃၀၀ခံရမယ္….သူတို႕က၂၀၀က်ခံမယ္တဲ့…..ေငြ၃၀၀နဲ႕အေျခအတင္ေျပာေနရင္စိတ္ခုၿပီးကေလး
ေတြကိုတခုခု လုပ္မွာစိုးလို႕ ေပးပါ့မယ္လို႕ေျပာၾကတယ္…..သိရတာက ကိုယ္တို႕ကို ေရႊလီကေန စခန္းအေရာက္
စရိတ္ကို သူတို႕ကုန္က်ခံမွာလို႕ေျပာထားတာ….ဘာစိတ္ကူးေပါက္သြားလည္းမသိဘူး…စရိတ္တ၀က္ခံခိုင္းတာ…
ၿပီးေတာ့ေနာင္ေတာင္းကိုညအိပ္လက္မွတ္သြားလုပ္ၾကရတယ္…..ေနာင္ေတာင္းကေရႊလီရဲ႕အေနာက္
ဘက္လို႕ ထင္တယ္…နာရီ၀က္ေလာက္ သြားရတယ္…ေျမျပန္႕ေဒသဆိုေတာ့ ပဲ၊ဂ်ံဳ၊ဟင္းသီးဟင္းရြက္ အသီးအႏွံ ေတြစိုက္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္…ေနာင္ေတာင္းေရာက္ေတာ့ ကေလးမေလးေတြက စက္ဘီးငွားမလားဆိုၿပီး အ ေျပးအလႊားေမးၾကတယ္…ေနာက္မွသိရတာက စက္ဘီးငွားစီးသြားရင္ နမ့္ခမ္းထိသြားလို႕ရတယ္လို႕သိရတယ္…
တရုပ္ရဲစခန္းေရာက္ေတာ့၁၂း၀၀နာရီထိုးၿပီ….အရာရွိက ပံုစံစာရြက္ေတြ ေသာ့ခတ္ထားခဲ့လို႕ ညေန၃း၀၀ မွရမယ္ဆိုလို႕ ေစာင့္ရတယ္…ကားသမားက၄း၀၀နာရီမွျပန္လာေခၚမယ္ဆိုၿပီးကားဆြဲဘို႕ထြက္သြားတယ္…
ကိုယ္တို႕လည္းဗမာျပည္လိုမွတ္ၿပီး အျမန္ၿပီးေအာင္ ပိုက္ဆံနဲနဲ ေပးလိုက္ပါလား လို႕ေျပာေတာ့ တရုပ္ျပည္ကဒီလို လာပ္ ေပးလာတ္ယူ လုပ္လို႕မရဘူးတဲ့…ဒါနဲ႕ခရီးကလည္းပန္း ေျခေထာက္ကလည္းေညာင္းမို႕
ရံုးေရွ႕ကခံုရွည္ေပၚမွာထိုင္ရင္း ေျခေထာက္ကိုအေပၚတင္ၿပီး တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ေနလိုက္တယ္…
အဲဒါတရုပ္ ရဲ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲေရာက္လာၿပီး ဒီလိုမထိုင္ရဘူး ေျခေထာက္ေအာက္ခ်ထိုင္ရ မယ္ ေျပာလို႕ အေရးတႀကီးခ်ထိုင္ရတယ္…ေၾသာ္.. သူတို႕ယဥ္ေက်းမႈကိုေတာ္ေတာ္အေလးေပးသားဘဲေပါ့….
ဒါေပမယ့္အိမ္သာကေတာ့ ကမၻာေပၚမွာအညံ့ဆံုးနဲ႕ အညစ္ပတ္ဆံုးပါဘဲ…..အိမ္သာမျဖစ္မေနသြားေတာ့လည္း…
အထဲမွာ အဖြားႀကီး၃ေယာက္တန္းစီ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတာေတြ႕တယ္…. ပထမေတာ့လန္႕သြားတာေပါ့….ေနာက္
ေတာ့မထူးပါဘူးဆိုၿပီး သူတို႕ေဘးကအလြတ္မွာ၀င္ထိုင္ၿပီး အေပါ့ အေလးသြားရတယ္…
နယ္စပ္ကယူနန္တရုပ္တိုင္းရင္းသားေတြက ရင္ဖံုး(သို႕)ရင္ေစ့အကၤ် ီနဲ႕ထဘီ၀တ္တယ္…ဘီးေက်ာ႔ပတ္ ေတြနဲ႔ အညာအဖြားႀကီး ေတြနဲ႔တူတယ္….နမ့္ခမ္းနဲ႕နီးေတာ့တရုပ္လိုေရာ ရွမ္းလိုေရာေျပာတတ္ၾကတယ္…..
၃း၀၀နာရီမွာတရုပ္အရာရွိေရာက္လာလို႕ FORM ေတြျဖည့္ရတယ္….ကိုေမာင္ေမာင္ကအရင္လာတံုးစာ
အုပ္ရွိထားလို႕ထပ္လုပ္စရာမလိုဘူး….FORM ျဖည့္ေပးမယ့္ကားသမားမရွိလို႕ စတိုးဆိုင္ကတရုပ္မေလးကိုတစ္
ေယာက္၃၀က်ပ္စီ ေပးၿပီးျဖည့္ခိုင္းရတယ္…
အားလံုးၿပီးေတာ့ကားသမားကိုေစာင့္ၿပီးေရႊလီကခ်စ္လၻက္ရည္ဆိုင္ကိုျပန္ခဲ့ၾကတယ္….အဲဒီမွာ ဥကၠ႒ နဲ႕အဖြဲ႕ကိုေတြ႕တယ္…ဘာမွမေျပာဘူး…..ေက်ာ္ျမင့္ကမနက္၆း၃၀လာဘို႕ခ်ိန္းတယ္….ၿငိမ္းခ်မ္းတည္းခိုခန္းမွာ
သြားတည္းၾကတယ္…ညေနစာကို ၇၈၆ ဆိုင္မွာသြားစားၾကတယ္…ဦးေအးႏိုင္ကတရုပ္လိုမမွာတတ္လို႕လက္ညွိဳး
ထိုးျပၿပီးမွာရတယ္…အနားကစားပြဲမွာလက္ေတြေျမွာက္ၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနတာေတြ႕လို႕ ေမးေတာ့ အဲဒါကစားနည္း
တစ္မ်ိဳးတဲ့…ရွံဳးတဲ့သူကအရက္ေသာက္ရတယ္တဲ့…မူးလဲတဲ့အထိတဲ့…သူတို႕ကစားနည္းကတစ္မ်ိဳးပါလားေပါ့….
မသိတဲ့သူဆိုရန္ျဖစ္ေနၾကတယ္ဆိုၿပီး ဆိုင္ထဲကထြက္ေျပးသြားမလားဘဲ…စားေသာက္ၿပီးၾကေတာ့ ပိုက္ဆံရွင္းဘို႕ ေခၚေတာ့ အမ်ိဳးသမီးကဘာဟင္းေတြနဲ႕စားၾကတာလည္းလို႕ ဗမာလိုေျပာေရာ……….
ဦးေအးႏိုင္ကေဒါသအရမ္းျဖစ္သြားၿပီး ထၿပီးရိုက္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္လာတယ္လို႕ေျပာတယ္…ဟင္းမွာ တံုးက ဗမာလိုလံုး၀မတတ္သလိုေနေနၿပီး ေငြရွင္းမယ္ဆိုေတာ့မွဗမာလိုေျပာတယ္ဆိုၿပီးေပါ့…..ေရႊလီမွာအဲဒီလိုအ
က်င့္ရွိတယ္တဲ့….ၿပီးေတာ့တည္းခိုခန္းျပန္အိပ္ၾကတယ္…..
( ၁၉.၃.၁၉၉၂ )
နံက္၆း၃၀မွာခ်စ္လၻက္ရည္ဆိုင္ကို သြားၾကတယ္….ဒီေန႕ကေလးေတြနဲ႕ေတြ႕ၾကရမယ္ဆိုၿပီး၀မ္းသာေနၾက
တယ္….အဲဒီမွာေစာင့္ရင္းနဲ႕ ၁၀း၀၀နာရီထိုးေတာ့တာဘဲ….ဥကၠ႒နဲ႕အဖြဲ႕ကလည္းအစဥ္သင့္ဘဲ…
ဥကၠ႒ကေျပာတယ္တဲ့…သူ႕ကိုဥကၠ႒လို႕လည္းမသိပါေစနဲ႕….ဘယ္သူနဲ႕မွလည္းမိတ္မဆက္ေပးပါနဲ႕လို႕ေျပာ
တယ္တဲ့…သူ႕ကိုသြားစကားမေျပာဘို႕ကိုေမာင္ေမာင္က ေျပာတယ္…သူလည္းကိုယ္တို႕နဲ႕အတူ စခန္းကိုျပန္လိုက္
မယ္လို႕ေျပာတယ္တဲ့…..
ဗ်ဴဟာ( ၂ ) ဘက္ကျပန္လာတာလို႕ေနာက္မွသိရတယ္….ဗ်ဴဟာ(၂)ကဗန္းေမာ္ဘက္မွာရွိတာလို႕ သိရတယ္….
တည္းခိုခန္းမွာကတည္းက တိုင္ပင္လာတာက ကေလးေတြပါလာရင္ ေရႊလီမွာ၂ရက္၃ရက္ေနၿပီး စားခ်င္
တာစား ၀ယ္ခ်င္တာ၀ယ္ၿပီးမွ ျပန္မယ္လို႕ေျပာထားၾကတယ္….၁၀း၃၀ေလာက္ေရႊလီကထြက္လာၾကတယ္……
ေတာေတာင္ေတြေတြ႕လိုက္၊ၿမိဳ႕ရြာေတြေတြ႕လိုက္နဲ႕ေပါ့…..ကားကက္ဆက္ထဲကေနေက်ာင္းသားေတြဆိုတဲ့ ဒီမို
ကေရစီ သီခ်င္းေတြဖြင့္ျပတယ္….
ေနာက္ေတာ့ဥကၠ႒က ကိုေမာင္ေမာင္ကို မိဘေတြနဲ႕မိတ္ဆက္ခိုင္းတယ္….တဦးခ်င္းမိတ္ဆက္ၿပီးစကားနဲ
နဲေျပာတယ္….ေနာက္ဘယ္သူမွစကားမေျပာျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး…..ကေလးေတြနဲ႕ေတြ႕ရဘို႕အတြက္စိတ္ကူးေနၾကတယ္…ပုတီးစိတ္…ဂါထာရြတ္သူကရြတ္ေပါ့….ကေလးေတြနဲ႕ေတြ႕တဲ့အခါ…အေကာင္းပကတိမွေတြ႕ရပါ့မလား….
ေျခက်ိဳးလက္က်ိဳးမ်က္ေစ့ကန္းနဲ႕ ေတြ႕ရမလား….ဟာ…က်ေနာ္တို႕စစ္ရင္းနဲ႕လက္လြန္သြားလို႕ဆိုၿပီး ေျမပံုဘဲ ေတြ႕ရမလား….လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ႕ေတြးရင္းလိုက္လာရတယ္….ဥကၠ႒ကလည္းခပ္တည္တည္နဲ႕ ေဖၚေဖၚေရြေရြ
မရွိေတာ့ ပိုၿပီးသံသယ၀င္တာေပါ့…….
ဒီလိုနဲ႔ယင္က်န္းကို၁း၃၀နာရီေလာက္ေရာက္တယ္….တရုပ္စားေသာက္ဆိုင္တခုမွာ၀င္ၿပီးစားၾကတယ္…
ဥကၠ႒နဲ႕အဖြဲ႕ကလည္းဟင္းေကာင္းေကာင္းမွာၿပီးေကၽြးပါတယ္….ကားသမားအပါအ၀င္၁၁ေယာက္စားၾကတာ…
၆၀၀က်ပ္ေလာက္က်တာ ဥကၠ႒ကဘဲထုတ္ရွင္းလိုက္တယ္…..
၂း၃၀ေလာက္ကားဆက္ထြက္လာတာ၄နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ဆမားဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ကိုေရာက္တယ္….ဆမားမွာ
PASSPORTစာအုပ္ေလးေတြျပန္အပ္ခဲ့ရတယ္…..သြားအပ္ေနတံုးမွာေနာက္နားကေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က
စၿပီးႏွဳတ္ဆက္တယ္…..ကားေပၚမွာဥကၠ႒ရယ္၊သူ႕ရဲေဘာ္ေလးရယ္၊၅၀၁ရင္းမွဴးရယ္ပါတယ္….ကိုယ္တို႕ေနာက္က
တစ္ေယာက္က(၅၀၁)ရင္းမွဴး သိုက္ထြန္းဦးဆိုတာ သိရတယ္….သူလည္းတလမ္းလံုးစကားမေျပာဘဲ လိုက္လာတာ….ဆမားေရာက္မွကိုယ့္ကို အန္တီက ကိုရဲအေမလား….ကိုရဲဖမ္းတံုးကသူမ်က္ရည္က်ရတဲ့အ ေၾကာင္း ….ကိုရဲနဲ႕သူနဲ႕အတူအိပ္ အတူစား ေနခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း …..ေရွ႕တန္းသြားလည္း အတူတူျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း ….သူကရင္ျပည္နယ္ဘက္ကလာခဲ့တဲ့အေၾကာင္း…..နဲ႕MASTER တက္ေနတာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း
ကိုရဲေျပာျပလို႕မခိုင္ကို အာယုတို႕အတန္းကလို႕သိရေၾကာင္း သူတို႕ကိုစာဂ်ပိုးေတြမို႕သိပ္မသိေၾကာင္း
၀င္း၀င္းႀကိဳင္ကိုေတာ့ သိေၾကာင္း ေျပာျပတယ္…..အာယုလည္း အေမရိကားကိုပညာသင္ပါသြားေၾကာင္းေျပာျပ
တယ္…..( ကိုအာယုဆိုတာက ကိုဇာဂနာရဲ႕ညီတစ္၀မ္းကြဲပါ )
ေနာက္မိနစ္၄၀ေလာက္ေမာင္းရင္စခန္းကိုေရာက္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာတယ္….ဒါနဲ႕သားေနေကာင္းရဲ႕လား
ေမးေတာ့ ဟိုတေလာကထံုျဖစ္လို႕ေဆးထိုးရတဲ့အေၾကာင္း သူတို႕ကိုဘယ္လိုမွမထင္ပါနဲ႕တဲ့…စိတ္မရွိပါနဲ႕တဲ့….
ဖမ္းထားတာဆိုေတာ့ အခ်ဳပ္ေထာင္ထဲမွာေနရတာဆိုေတာ့ အျပင္မွာလိုမဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာတယ္…..
၀ဏၰေဇာ္အေၾကာင္းလည္းေျပာျပတယ္…..ဒီလိုနဲ႕ဆက္ထြက္လာၾကတာ ရွားေဟာ့ပါဆိုတဲ့ရြာ ကိုျဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္
ကခ်င္ေဒသျဖစ္တဲ့ လိုင္စင္စခန္းကို၀င္လာခဲ့တယ္…..KIA ဂိတ္ကိုပထမေတြ႕ရတယ္….KIA ရဲေမေတြေစာင့္တယ္.
ကား၀င္ဘို႕တံခါးေမာင္းတံဖြင့္မေပးဘူး….အဲဒါဥကၠ႒ဆင္းၿပီးဖုန္းဆက္ေတာ့မွ တံခါးဖြင့္ေပးတယ္…..
ကား၀င္ခြင့္ေပးတယ္….ကိုက္၅၀ေလာက္သြားၿပီးေတာ့ ABSDF ဂိတ္ကိုေရာက္တယ္….မိန္းကေလးေစာင့္ေနတာ
တန္းဖြင့္ေပးတယ္….နဲနဲကားလွိမ့္လာေတာ့ ေရာက္ကာနီးမွကားစက္ရပ္သြားတယ္….
ညာဘက္ကေတာင္ကုန္းေပၚမွာABSDF ခြပ္ေဒါင္းအလံလႊင့္ထားတာေတြ႕တယ္….အဲဒီေရွ႕မွာေက်ာက္
တံုးေတြနဲ႕ABSDF စာလံုးေဖၚထားတာေတြ႕တယ္….ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအိပ္မက္မက္ေနသလားထင္မိတယ္….
တခါမွမေမွ်ာ္မွန္းမိတဲ့ အရပ္ေဒသ အဖြဲ႕အစည္း သူပုန္စခန္းကိုေရာက္ေနတာအရမ္းအံ့ၾသမိတယ္….
ဒါနဲ႕ကားစက္ျပန္ႏွိဳးလို႕ရေတာ့ ေတာင္ေကြ႕တစ္ခုလည္းေကြ႕လိုက္ေရာ ခန္းမတစ္ခုေရွ႕မွာကားကိုထိုးရပ္လိုက္
တယ္….ကားေပၚကဆင္းေတာ့ မိန္းကေလးေတြ ေယာက်ၤားေလးေတြ၀ိုင္းလာၾကတယ္….
သူတို႕ကKIA ကအဖြားႀကီးေတြပါလာတယ္ထင္လို႕…..ေနာက္မွမိဘေတြမွန္းသိၿပီး အထုတ္ေတြ၀ိုင္း
ဆြဲၾကၿပီး စစ္ရံုးဆီေခၚလာၾကတယ္….စစ္ရံုးေရွ႕မွာ ပါလာတဲ့အထုတ္ေတြကိုရွာေဖြၾကတယ္….ေနာက္အခန္းထဲ
ေခၚသြားၿပီး ကိုယ္တို႕အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေက်ာင္းသူေလးေတြက တစ္ေယာက္စီ ကိုယ္ေပၚမွာရွာၾကတယ္…
အားလံုးရွာေဖြၿပီးေတာ့ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕ဦးေအးႏိုင္ကိုထားခဲ့ၿပီး ကိုယ္တို႕၅ေယာက္ကို စစ္ရံုးထက္ျမင့္
တဲ့ ေတာင္ကုန္းေပၚေခၚသြားတယ္…စခန္းလည္းေရာက္ေရာေအးလိုက္တာအလြန္ပါဘဲ….အေပၚေရာက္ေတာ့
ေနရာထိုင္ခင္းေပးတယ္….၀ါးနဲ႕လုပ္ထားတဲ့အိပ္စင္ေလးေတြေပါ့…..တစ္ခန္းမွာအိပ္စင္၂ခုရွိတယ္….၂ခန္းရွိတယ္.
တစ္ေယာက္ပိုေနေတာ့ ကိုယ္နဲ႕အန္တီစန္းက အိပ္စင္တစ္ခုမွာ၂ေယာက္အိပ္ရတယ္…..ကိုယ္တို႕ကို
ေစာင့္ေရွာင့္ ေကၽြးေမြးဘို႕ ရဲေမ၂ေယာက္ထားတယ္….ထမင္းလည္းအေရးတႀကီးခ်က္ေကၽြးတယ္….ေရာက္ခါစ
ဆိုေတာ့မိန္းကေလးေတြေရာ ေယာကၤ်ားေလးေတြေရာ လာၾက သတင္းေမးၾကေပါ့….
ေထာက္လွမ္းေရးတာ၀န္ခံ သန္းေဇာ္ ကလည္း ေရအဆင္သင့္သံုးရေအာင္ ေရတစ္ပံုးဆြဲၿပီးလာပို႕တယ္…
ညေရးညတာထရင္ မိန္းကေလး၂ေယာက္ကိုႏွိဳးဘို႕ေျပာတယ္…..ေဆးဆရာမေဘာက္မိုင္တို႕လည္းလာလည္ၾက
တယ္….အေႏြးထည္ေတြလာေပးၾကတယ္….ဘာမွအားမနာဘို႕ သားသမီးေတြနဲ႕ေနာက္ေန႕ေပးေတြ႕မွာျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပၾကတယ္…မိန္းကေလးအုပ္စုက သူတို႕မိဘေတြလာသလိုမိ်ဳးေပ်ာ္ေနၾကတယ္……..
အဲဒီေန႕ကေမာေမာနဲ႕အိပ္ရာ၀င္လိုက္ၾကတယ္……
( ၂၀.၃.၁၉၉၂ )
မနက္ေစာေစာထေတာ့ ကုတင္ေျခရင္းမွာ ေရေတြနင္းမိလို႕အန္တီစန္းကိုေျပာလိုက္တယ္….အန္တီစန္း
ကတေရးႏိုးေတာ့အျပင္မထြက္ရဲဘူး….ကင္းေတြနဲ႕ေတြ႕ရင္လူမွားပစ္မွာစိုးလို႕ဆိုၿပီး ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲအေပါ့
သြားၿပီးကုတင္တိုင္မွာခ်ိတ္ထားလိုက္တာတဲ့….ကၽြတ္ကၽြတ္အိပ္ကိုၾကည့္ေတာ့အေပါက္ႀကီးနဲ႕…ဘာမွမရွိေတာ့
ဘူး….ေျမႀကီးမွာေရာက္ကုန္တာေပါ့….ေျပာေျပာၿပီးရီမိၾကတယ္……
မနက္က်ေတာ့ဥကၠ႒လည္းတဲေပၚတက္လာတယ္….ေအးေအးေဆးေဆး အားမနာဘဲေနၾကဘို႕ ကေလး
ေတြကိုေပးေတြ႕မွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းေျပာတယ္….ကိုယ့္ကိုလည္းအန္တ့ီကိုျမင္ဘူးတယ္တဲ့….ဟုတ္တယ္…….
ေဘာင္ဒရီလမ္းကကိုရဲတို႕ဆီလာလာေနတာလို႔ေျပာတယ္….ေအာင္ေဇာ္မင္းကိုလည္းသတိရေၾကာင္း ေျပာေပး
ပါလို႕ေျပာတယ္….ေနာက္စကားနဲနဲေျပာၿပီးျပန္ဆင္းသြားတယ္….
အဲဒါအျပင္ထြက္ၾကည့္ၿပီး ကေလးေတြကိုဘယ္မွာထားသလဲေမးေတာ့ ကိုယ္တို႕ေရွ႕က အလံတိုင္ရွိတဲ့
ေတာင္ကုန္းရဲ႕ေနာက္ကအနိမ့္ပိုင္းထဲမွာထားတယ္လို႕ေျပာတယ္…..
ကေလးေတြမိဘေတြေရာက္တာသိၿပီးၿပီလားေမးေတာ့ မေျပာရေသးဘူးလို႕ေျပာတယ္…..ကေလးေတြ
နဲ႕ဒီေန႕ေပးေတြ႕မယ္ေျပာေတာ့၀မ္းသာေနၾကတယ္….ရဲေမ၂ေယာက္က ေထာက္လွမ္းေရးတဲမွာထမင္းသြားခ်က္
ေနတံုး သက္လင္း(တာတီးပိုး)နဲ႕ဖိုးေႏွာင္းတို႕ကတစ္လွည့္စီ လာေစာင့္ၾကတယ္….သူတို႕ကိုလည္းသားေတြအ
ေၾကာင္းေမးရတာေပါ့….ကိုရဲဆိုရင္ထံုျဖစ္လို႕ ေျခေတြလက္ေတြေျမွာက္မရလို႕ ေဆးထိုးလိုက္မွေပ်ာက္သြားတယ္
လို႕ေျပာတယ္….
ေထာက္လွမ္းေရးလို႕ထင္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကိုဖမ္းၿပီး ဘယ္လိုရိုက္တာ…ဘယ္လိုစစ္တာ…ဘယ္လို
ေသနတ္နဲ႕ပစ္လိုက္တာဆိုတာကို…ဒီ၁၇ႏွစ္သားသာရွိေသးတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္စုက တပ္သားတာတီးပိုးက
ၿမိန္ေရယွက္ေရေျပာျပေနတာ….နားေထာင္ရတာေက်ာထဲကစိမ့္ၿပီး အရမ္းကိုရြံရွာမုန္းတီးသြားတယ္….
ေက်ာင္းသားအရြယ္လူငယ္အဖြဲ႕အစည္းေတြထဲမွာ ၀ါရင့္လူသတ္သမားႀကီးေတြလို…ရက္စက္ယုတ္မာတဲ့
လူသတ္၀ါဒဟာ ၀င္ေရာက္ေနပါလား….ဘ၀တူဇာတ္တူသားကိုစားေနၾကတာပါလား….ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒေတြမွိဳင္းမိ
ေနၾကတာလား….သူတို႕အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာကြန္ျမဴနစ္ေတြမ်ား စိမ့္၀င္ေနသလားလို႕ထင္ရတယ္….
ကိုယ္တို႕အားလံုးကေရာက္တာနဲ႕ဘုရားရွီခိုး…ပုတီးစိပ္…ဂါထာရြတ္နဲ႕ေတာင္ကုန္းတစ္ခုလံုး တရားသံ
ေတြေ၀ေနတယ္…..အဲဒါပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္းမွာပါတဲ့….အဓိပတိပစၥေယာလို႕ရြတ္တာကို…ဒီေထာက္လွမ္းေရးက
ကေလးက မထိတထိပစၥေယာလို႕ေျပာင္ဆိုေသးတယ္…..ေၾသာ္…ေတာ္ေတာ္အသိနက္တဲ့ကေလးပါလားလို႕…
သူ႕ေျပာၾကားခ်က္အရ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုဖမ္းၿပီး လက္ျပန္ႀကိဳးတုတ္ထားတာ….အဲဒီေက်ာင္း
သားက ဂါထာမႏ ၱယားေတြရြတ္ေတာ့ ႀကိဳးေျပသြားတာကို….မင္းဂါထာကတယ္အစြမ္းထက္ပါလား….ေနာက္မင္း
ႀကိဳးမေျပရေအာင္ ရြတ္ခ်င္တဲ့ဂါထာရြတ္ဆိုၿပီး လက္၀ါးကပ္တိုင္မွာကပ္ၿပီး လက္ေကာက္၀တ္ႏွစ္ဘက္ကို
ဓါးေျမွာင္နဲ႕ထိုးစိုက္ၿပီး တစ္ညလံုးပစ္ထားလိုက္တာ ေသြးလြန္ၿပီးေသသြားတယ္လို႕ ဂုဏ္ယူၿပီးေျပာတာ ရြံရွာစြာနဲ႕ဘဲ နားေထာင္ေနရတယ္…..
မနက္၉း၀၀နာရီေလာက္ မနက္စာထမင္းေကၽြးတယ္….မုန္ညင္းနဲ႕အာလူးကအၿမဲပါတယ္…၀က္သား အာလူး ၊ အမဲသားအာလူး၊ ၾကက္ဥေၾကာ္တစ္ပတ္(၂)ခါေလာက္စားရတယ္….. က်န္တာကမုန္ညင္းကို ခ်ဥ္ရည္ခ်က္လိုက္ ေၾကာ္လိုက္၊ေဂၚဖီေၾကာ္၊ ေျမပဲေၾကာ္၊အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရွိတာေလးနဲ႕ျဖစ္ေအာင္ခ်က္ေကၽြးတတ္တဲ့
တင္စန္းဦးနဲ႕မေငြ တို႕ကိုမေမ့ပါဘူး……
ေအးကလည္းေအးေတာ့ ေရာက္တဲ့ေန႕ကစၿပီး မီးဖိုမွာမီးလွံဳရင္း စကားေျပာရတယ္….ရန္ကုန္မွာေႏြျဖစ္
ေပမယ့္ အဆမ်ားစြာေအးတယ္….ညေရာက္ေတာ့ဂြမ္းကပ္ေတြကေရခဲတံုးလိုေအးစက္ေနတယ္…ေတာ္ေတာ္နဲ႕
မေႏြးလာဘူး…..ထုတ္တန္းမွာ၀ါးလံုးတန္းၿပီး တန္းမွာသံႀကိဳးတေခ်ာင္းခ်ၿပီး အဖ်ားမွာခ်ိတ္တစ္ခုတပ္ၿပီး ေရေႏြး
အိုးတည္ရတယ္….ရုပ္ရွင္ထဲကသူပုန္စခန္းေတြမွာ ေရေႏြးအိုးတည္တဲ့အတိုင္းဘဲ….သားသမီးေတြအသက္ရွင္
ေရးအတြက္ သက္စြန္႕ဆံဖ်ား သူပုန္စခန္းလာၿပီး သူတို႕ဓေလ့ သူတို႕ထံုးစံအတိုင္း ေနရတာလို႕ ေအာင့္ေမ့မိ
တယ္….
ညေနစာစားၿပီးေတာ့ ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္ကို ဘိုဘိုနဲ႕ေတြ႕ဘို႕ေခၚတယ္…..မၾကာဘူးအရီကို ၀ဏၰေဇာ္နဲ႕
ေတြ႕ဘို႕ေခၚတယ္….ေနာက္ေတာ့အန္တီႀကီးနဲ႕ အန္တီစန္းကို…သူတို႕သားသမီးေတြနဲ႕ေတြ႕ဘို႕ေခၚတယ္…
(၃)ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ သားသမီးေတြနဲ႕မေတြ႕ရေတာ့တာ ခုမွျပန္ေတြ႕ရေတာ ့၀မ္းသာ၀မ္းနဲျဖစ္ၾကတာေပါ့….
အန္တီႀကီးကႏွလံုးေရာဂါရွိေတာ့ စိတ္ထိမ္းပါလို႕မွာရတယ္…..မျမင့္ၾကည္နဲ႕အရီကို သူတို႕သားေတြနဲ႕
ေပးေတြ႕ၿပီး ဥကၠ႒ တဲမွာ VIDEO ၾကည့္ဘို႕ ေခၚသြားတယ္တဲ့….အန္တီႀကီးနဲ႕အန္တီစန္းကည၁၀း၀၀နာရီ
ေက်ာ္တဲ့အထိျပန္မလာဘူး…တဲမွာက ကိုယ္ရယ္ ကိုေမာင္ေမာင္ရယ္….ရဲေမ၂ေယာက္ရယ္က်န္တယ္….
အဲဒါဒီေန႕ေတာ့ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး ထင္ၿပီး အိပ္ယာထဲ၀င္အိပ္ေနလိုက္တယ္….၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့
ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က အန္တီစိန္ေရဆိုၿပီးလာေခၚတယ္…..ေမွာင္မဲမဲမွာသူတို႕ကိုတြဲၿပီး ေတာင္ေအာက္ဆင္းလိုက္သြားတယ္..ေအာက္ေရာက္ေတာ့မေန႕ကတည္းကကြဲသြားတဲ့ဦးေအးႏိုင္ကိုေတြ႕တယ္…
ခဏေနေတာ့ ဦးေအးႏိုင္သား ေက်ာ္ႏိုင္ဦးနဲ႕ ကိုယ့္သား ရဲလင္းတို႕ႏွစ္ေယာက္တြဲ၀င္လာတယ္…
၀င္လာလာခ်င္းမိဘေတြကို ထိုင္ကန္ေတာ့ၾကတယ္….သားတို႕ေမေမတို႕လာမွန္းသိလားဆိုေတာ့ မနက္ကသိ
တယ္တဲ့…ခုလည္းသူမ်ားေတြလာလာေခၚလို႕ သူတို႕ကိုလည္းလာေခၚမွာဘဲဆိုၿပီး ေစာင့္ေနၾကတာတဲ့….
အသားကလည္းမဲတူး…ေျခေတြလက္ေတြကလည္းမဲတူးညစ္ပတ္လို႕….မီးေသြးအိတ္ထမ္းတဲ့လူေတြရဲ႕
ေျခလက္ေတြကမွသန္႕ဦးမယ္…ေတြးရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္လိုက္တာ….မငိုမိေအာင္စိတ္ထိမ္းထားရတယ္…
ေထာက္လွမ္းေရးတာ၀န္ခံသန္းေဇာ္ရယ္….ရံုးအုပ္တစ္ေယာက္လက္ႏွိပ္စက္ရိုက္တယ္…က်န္တာက
ေနဒြန္းတို႕သက္ထြန္းတို႕ေပါ့……သူတို႕ေရွ႕မွာဘဲ….ကဲ မင္းတို႕လုပ္ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မင္းတို႕မိဘေတြကိုေျပာ
လိုက္ဆိုေတာ့….
သားက သ ူန၀တေထာက္လွမ္းေရးအလုပ္ကို ၁၉၈၅ထဲကလုပ္တာတဲ့….ေငြယားေတာင္ကိုဗိုလ္သင္တန္း
သြားေျဖတာမဟုတ္ဘူး….ေထာက္လွမ္းေရးသင္တန္း(၆)လသြားတက္ရတာ….အဲဒီေထာက္လွမ္းေရးအလုပ္လုပ္
ဖို႕ အေဖကဆက္သြယ္ေပးတာ….ဘဏ္မွာလုပ္တာက ထလရ အလုပ္ကိုကာဘာယူဘို႕လုပ္တာ….လစာ၅၅၀ က်ပ္ရတာကိုလည္း အေမမသိေအာင္ သံုးပစ္တာတဲ့…..
သူေျပာတာေတြနားေထာင္ၿပီး ေၾကာက္လို႕ လန္႕လို႕ လိမ္ၿပီးေျပာတဲ့ လိမ္စဥ္ဇာတ္လမ္းဆိုတာ…ကိုယ့္ရင္
ထဲမွာသိေနတယ္….ယံုလည္းမယံုဘူး…ရင္ထဲမွာ သေရာသရီရီေနရတယ္…. တစ္ေလွ်ာက္လံုးလည္းVIDEO က
ရိုက္ေနတယ္….ဒါေပမယ့္ကိုယ္ကျပန္ေျပာလိုက္တယ္….သားကိုေမေမသိတာက ေက်ာင္းသားအေရးကိစၥနဲ႕ ဒီမို
ကေရစီေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတာလို႕ဘဲသိတယ္….မင္းကိုဒီလိုအလုပ္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာလည္းမသိဘူး….
မင္းအေဖလည္းဒီစာရေတာ့ တက္တေခါက္ေခါက္ ျဖစ္ေနတယ္….လို႕ေျပာလိုက္တယ္….
အဲဒီေတာ့သန္းေဇာ္က ဒီအလုပ္လုပ္ခိုင္းတာ မိဘေတြမသိဘဲ လုပ္ခိုင္းတာဘဲ….ဘယ္မိဘသိမလဲလို႕ေျပာ
တယ္…..ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ငါ့သားဟာ န၀တ ေထာက္လွမ္းေရးမဟုတ္ဖူး….ဒီမိုကေရစီအတြက္တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားဘဲ…လို႕ျငင္းလိုက္ခ်င္တာအသဲကိုယားေနတာဘဲ….ဒါေပမယ့္ကိုယ္တို႕က လက္နက္မဲ့…သူတို႕မွာ
အခ်ိန္မေရြးသတ္လို႕ရတဲ့ လက္နက္ေတြရွိတယ္….သူတို႕လက္ခုတ္ထဲကေရျဖစ္ေနေတာ့ ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ ေနရတယ္…..
အိမ္ကအစ္မေတြ ညီေတြညီမေတြအေၾကာင္္းေမးတယ္….အစ္ကိုနဲ႔အစ္မအိမ္ေထာင္က်သြားၿပီဆိုတဲ့အ
ေၾကာင္း….အေဖနဲ႕အေမအသက္ႀကီးလာၿပီျဖစ္လို႕ သားကိုဘဲအားကိုးစရာရွိတဲ့အေၾကာင္း….ေျပာေတာ့….
သားကသူတို႕ဘက္လွည့္ၿပီး က်ေနာ္ဘဲအႀကီးဆံုးရွိေတာ့တာ….အေမအေဖတို႕ကိုလုပ္ေကၽြးဘို႕ ျပန္လိုက္သြား
မယ္လို႕ေျပာတယ္…..
အဲဒါေျပာဆိုၿပီးေတာ့ သူ႕ကိုလည္းေထာင္ထဲျပန္ထည့္….ကိုယ္တို႕လည္းေတာင္ကုန္းေပၚျပန္တက္ခဲ့ ရတယ္....တဲကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ၀ိုင္းေမးၾကတာေပါ့…..ကေလးေတြအားလံုးကျပန္မယ္ေျပာတဲ့အေၾကာင္း…
ကေလးေတြက်န္းမာေရးအေျခအေန မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း ေျပာၾကတယ္…
ေထာက္လွမ္းေရးတဲမွာဘဲ…မိဘတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ေရးၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕သားသမီးေတြေျပာျပခ်က္
အရ ေထာက္လွမ္းေရးလုပ္မွန္းသိရပါတယ္….ေနာက္ေနာင္ကို မလုပ္ေစရပါဘူး….ဒီကိုလာတာလည္းန၀တ က
သြားခ်င္သြား…မသြားနဲ႕လို႕လည္းမေျပာဘူး….သြားပါလို႕လည္းမေျပာပါဘူးလို႕ ေျပာတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
၀န္ခံလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ရတယ္….အားလံုးလည္း ဒီစာသားအတိုင္း လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ရတာပါ…..
ကေလးေတြနဲ႕ေတြ႕ရေတာ့ နဲနဲစိတ္ခ်မ္းသာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတယ္……
· · Share
- 53 shares
- မိုး စဲ တတိယပိုင္းကို ေစာင့္ဖတ္ေနပါတယ္...အေမ..March 6 at 11:38am · · 1
- Aye Aye Soe Win မခံစားမိ ေအာင္ ၾကိဳးစား ျပီး တင္းခံ ၍ မရ တဲ့ အဆုံး မွာ စိတ္မေကာင္း ျခင္း မ်ား စြာ ျဖင့္ ဖတ္ သြား ပါ တယ္။March 6 at 12:05pm · · 1
- အိုးေဝေအာင္ အိုးဘားမား က်ေနာ္တို႕ အေမ လက္ေရးနဲ႕ သိပ္ဆင္တူတာပဲ......(အေမတို
င္း သားဆိုးေတြအေပၚထားတဲ့ စိတ္ေတြကလည္း တူတာကိုးးး) း( - Khine Khine Saw Lwin အပိုင္း(၃) ကို ဆက္ၿပီးတင္ေပးပါမယ္။
- Thiha Kyaw sorry for I didn't speak to u Aunt.
No comments:
Post a Comment