သူ႔ေၾကြးရွိက ဆပ္ရမည္ - ၃

by Soe Lynn on Tuesday, February 7, 2012 at 4:54am ·

ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လာခ်ိန္မွာ မိသားစုစား၀တ္ေနေရး အေတာ္က်ပ္တည္းပါတယ္။ လဘက္ရည္တစ္ခြက္ဖိုးေတာင္မရွိတဲ့ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ ျမင့္ေက်ာ္(မိုးညွင္း-ယခုကိုရီးယား) လာေျပာလို႔ ေက်ာင္းျပန္တက္လို႔ရတာသိၿပီး ျပန္တက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတက္စဥ္မွာေတာ့ စကၤာပူနဲ႔ျပည္တြင္းက

ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ မ်က္ႏွာမငယ္ခဲ့ရပါဘူး။ အဲဒီကာလက ေက်ာင္းသားအေရးကိစၥေတြမွာ ဦးေဆာင္သူတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ေအာင္မိုး၀င္း(ယခု အေမရိက)ဟာ အာကာေက်ာ္(ယခု ျပည္ပ)နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းေတြမွာ အမ်ားဆံုးေနသြားခဲ့တာပါ။

ဘ၀မွာအခက္အခဲအပင္ပန္းဆံုးကေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြျဖစ္ၿပီး နယ္စပ္မွာက်ဆင္းခဲ့တဲ့စိတ္ဓာတ္ကို

ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရတာပါပဲ။ အျဖစ္အပ်က္တူ ျပန္လာၾကသူခ်င္းေတြ႔ေတာ့လည္း ခံစားခ်က္တူသူခ်င္းေတြမို႔

နားလည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ AB အေပၚ စိတ္ဆိုးျခင္း၊ စိတ္နာျခင္း ဘယ္တုန္းကမွ ကၽြန္ေတာ္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ AB သမိုင္းအတြက္ အမွန္တရား တစ္ခုေပၚေရးဆိုတာ အဓိကပါပဲ။ ခံခဲ့ရသူေတြကမ်ားေတာ့ အားလံုးတစ္သေဘာတည္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔တစ္ဦးခ်င္းခံစားခ်က္ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔နားလည္ေပးရပါလိမ့္မယ္။

အခိုင္အမာတစ္ခုေျပာခ်င္တာက ေျမာက္ပိုင္းမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ကိစၥဟာ ေနရာလုတာမဟုတ္ပါဘူး။ အကိုႀကီး

(ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္)ဟာ ေနရာသမားမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ တတိယအႀကိမ္ညီလာခံမွာ AB ႏွစ္ျခမ္းကြဲတာလည္း

ေျမာက္ပိုင္းကိစၥေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥမျဖစ္လည္း အုပ္စုႏွစ္စုအားၿပဳိင္မႈေၾကာင့္ ကြဲမွာပါ။ တကယ္တမ္း အဲဒီအခ်ိန္က အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ႏိုင္ငံေရးပံုရိပ္အတြက္ ကိုမိုးသီးဇြန္ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုႏိုင္ေအာင္လည္း အဖြဲ႔အတြက္ လိုပါတယ္။ စုစုစည္စည္း ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္တြဲလုပ္ခဲ့ၾကရမွာပါ။ ကိုႏိုင္ေအာင္ဖက္မွာရပ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မွားပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က AB မကြဲေရးအတြက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကဳိးစားခဲ့ၾကသူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးေလးစားစား ျပန္လည္

မွတ္တမ္းတင္ၾကရမွာပါ။

အိပ္မက္ဆိုး

ႏွင္းခါးေတြ႐ိုက္တဲ့ည

ရထားေမွာက္သြားတယ္။

အေမွာင္ထဲမွာ

မ်က္လံုးေတြ

ေအာ္ေနလိုက္ၾကတာ။

ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး

ဟင္းလင္းပြင့္သြားခဲ့တာ

ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ အသက္႐ွဴရင္း

သိေနသလိုလို

သိလိုက္သလိုလိုနဲ႔။

ညကို

မုန္တိုင္းက စားလိုက္ၿပီ

ရထားကို

ညက၀ါးၿမဳိသြားၿပီ

ကၽြန္ေတာ့္ကို

ရထားႀကိတ္သြားတယ္။

(20-4-98)

အနာဂတ္မွာ အိပ္မက္ဆိုးေတြ ဘယ္သူမွ မမက္ေစခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ။

· · Share

• 
  
• You, Khin Myanmar Chit Thu, Soe Naing, Aung Moe Win and 6 others like this.
• 19 shares
• • 

    Aung Moe Win

    ၁၉၉၅ ကာလေတြကေတာ့ အခက္အခဲဆံုးႏွစ္ေတြပါပဲ ကိုစိုးလင္း။ လူေတြအားလံုးမွာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔။ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ခဲ့သူေတြနဲ႔ ႏွိပ္စက္ စစ္ေႀကာခံရသူေတြလည္း ေထာင္ထဲမွာ၊ တကၠသိုလ္ေတြမွာ ၿပန္ဆံုႀက၊ ကိုၿမင့္ေက်ာ္နဲ႔ က်ေနာ္က တတန္းတည္းၿပန္တက္ႀက၊ ေကာ္ရစ္တာမွ

    ာ ဂစ္တာ တီးေနတဲ့ မိုးညွင္းက ကိုတင္စိုးဦး ကို က်ေနာ္ေမးႀကည့္မိတယ္။ “ ခင္ဗ်ားႏွိပ္စက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးက ခင္ဗ်ားကို မေမ့ႏိုင္ေအာင္ မွတ္မိေနတယ္ ” ဆိုေတာ့ - သူလည္း ဂစ္တာတီးေနရာက ရပ္သြားၿပီး အၿပင္ကိုေငးႀကည့္ေနတယ္။ ဘဝဆိုတာ အံ့ႀသဖို႔ေတာ့ အေကာင္းသား။ တကယ္ေတာ့ လေရာင္ေအာက္မွာ ရထားၿဖစ္သြားပံုက အထီးက်န္ ဆန္လြန္းပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေသြ႕ေၿခာက္ေၿခာက္ ဘူတာရံုေတြေအာက္မွာ ကိုေစာၿငိမ္းရဲ႕ မိုးသက္ေလႏွင္ သီခ်င္းနားေထာင္ၿပီး သစ္ရြက္ေႀကြတခု လို အိမ္ၿပန္ၿဖစ္ေနတယ္။ ဒါမ်ိဳးဇာတ္လမ္းေတြ မႀကံဳပါရေစႀကပါနဲ႔ေတာ့။

    February 7 at 4:10pm · · 2
  • 

    Aung Moe Win ေအာ္- အာကာေက်ာ္ တေယာက္ကေတာ့ နယူးဇီလန္ တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းဆရာၿဖစ္ေနေလရဲ႕။ သူ႔ကို ခင္ဗ်ားဆီ ဖံုးဆက္ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္။

    February 7 at 4:13pm · · 1
  • 

    Soe Naing အမ်ားစုကေတာ့ ကုိစုိးလင္း လုိပါပဲ။ AB အေပၚမွာ စိတ္ဆုိးတာ၊ စိတ္နာတာ မရိွသေလာက္ပါပဲ။

    February 7 at 6:39pm · · 1